Magnetisch veld

[p. 82]

Delphi

De tholos tussen Oliveten
en Parnassos is voortaan
uw bergtopkoele woon,
want hier sprak Zeus
door Apolloon,
gedwongen door geruis
van kruin en bron,
de vloeibaarheid der zon,
de zwaveladem uit
de longen van de Gàia:
o-to to-to to-toi popoi.

Van Marmaria naar Omphalos,
de navelsteen van maan,
verspreiden zich de wegen door
de lucht waarop de gieren stijgen.

Zelfs spierwit leed vergeelt
in deze stilte die verlaten werd
door wie verdwenen als
verzonken ogen achter dode leden,
- vrouwen vervluchtigd
toen hun ogen waren groen
geworden van te staren naar
elefantijnen beelden.

[p. 83]

 

Sinds de puthia voorspelde

 

dat de wijnzak eeuwig op

 

het water drijven blijft,

 

is scheiden geen ontkomen meer.

 

Nu valt geen steen meer

 

die niet wast tot zuil.

 

 

 

Maar is uw dak

 

niet lager dan de poolster

 

en uw deur

 

niet dichter dan de horizon,

 

Zeus zwijgt

 

als elke god.