Magnetisch veld

[p. 16]

Evolutie

Er was een tijd dat enkel trilobieten
en zwanehalzen leefden, volgens riten

van zuivering: vervluchtigen en smel-
ten, stollen ook. Nu branden echter hel

en hemel met verschillend vuur in ons dal.
Hun rook en as vervullen een heelal

dat onze schedel, onze heup bezwaart,
zodat gebaar zowel als woord ontaardt.

Gij werdt gebaard in sneeuw op blauwe grond:
nog smelten haar kristallen op uw mond

terwijl uw huid vertaant onder mijn handen.
Ik hoor de harde schors der aarde branden:

dat vuur omsluit me niet, het brandt
in mij met ruisen als van zand.

Maar eens geen vuur meer, louter licht,
ontheven wij van tijddruk en gewicht.