Magnetisch veld

[p. 14]

De dode merel

Aan de deur met malve stigma's lag
in leliebruine licht een dode
merel. Een oude, honiggele dag
ontstond, terwijl onze antipoden

een even oude nacht ingingen. Oud
als elk bestaan tot in de droom,
als het barstige bladgoud
van de gotische stamboom

op de wand in museumalkoven.
Zo behendig had de dood
de amberen bek gekloven
omdat ik éénmaal naar een ochtend floot.