Magnetisch veld

[p. 12]

De schaduw

Dwars door een werkwoord trilt
de schaduw van mijn pen
daar weer de zoelte schielijk mild
werd als uw vingertop: ik ken

de tijden van zijn nagelmaan.
De schaduw houd ik in de hand
terwijl zij snel verdicht van uw aan-
wezigheid in dit wijd nevelland.

Steeds dichter dichter wordt
zij tot zij kruisboomwoord
wordt, dat niet huid wordt
en niet merg, maar verder woord.