Ik ben ik

[p. 22]

De ruzie

Janneman en Mannejan
gingen laatstmaal aan het vechten:
anders niets te doen eran
om hun ruzie te beslechten.

‘Want die dief,’ zei Janneman,
‘heeft mijn kannekan gestolen.’
‘Neen, die dief,’ zei Mannejan,
‘heeft mijn pannepan gestolen.’

Maar daar kwam een zwarte raaf.
Daarvan kregen ze de daver,
Janneman zei: ‘Je bent braaf.’
Mannejan zei: ‘Jij nog braver.’

En ze gingen arm in arm
en ze sprongen en ze zongen:
‘Arm in arm is toch zo warm!’
tot ze waren uitgesprongen.

[p. 23]