Het huis ten einde

[p. 120]

Van de roos in de doodskamer

Ontdaan van vokalen
zijn woorden zolang
de roos in
de doodskamer bloeit
als een droom door
ontwaken uitgewist tot
een vermoeid vermoeden.

Vraag aan de roos of
ze nog roos kan wezen.
De kat begrijpt u niet meer
want oe klinkt Egyptisch klam
zodat de consonanten in
elkaar vervloeien.

De wereld is nog slechts
een hagewinde daar ik
in bomen dacht, uw borsten
op mijn borst, geliefde berkevrouw.

Geen ruimte heeft mij
uitgesloten tenzij die van
het ding waarin gij nog
mijn lijf herkennen wilt.
Verdwenen als het licht
uit de gedoofde lamp.

Maar schuldig blijf ik
aan diefstal van tijd.