Het huis ten einde

[p. 39]

Van gemeenzaamheden

Ook uw verleden
zal mijn dood
in deze woning vinden
zelfs de dromen die gij slechts
nog in vergetenheid onthouden hebt,
tevoren zo ontheemde vrouw.

Zo zult gij dan mijn beeld
niet schenden maar mijn blik
vergeten en mijn ademgang
mijn hartslag die
gij hebt beluisterd toen
uw aders waren ingeslapen.

Uw roeping is de brand in
de planeet te steken van waaruit
de wereld ons ontging.
Want haar bewonen kunt gij niet:
geen licht is nog gemeenzaam en
geen oxigeen nog, geen hormoon
geen vocht, geen toon
van vlees, metaal en steen,
geen boom vooral.

In dit gedicht alleen
is stof niet aan
een vorm gehecht, niet aan
een afscheid geest.