Gedenkweerdige aenteeckeningen

Brugse kroniek over 1765-1828

1774.

Geboortejaer van Fr. Kinsoen tot Brugge in Vlaenderen.

December 31. - Deze aentekeninge is maer geschiet lang naer het effect van deze nota, waerom eenige twijfelachtigheden opgeresen zijn nopende het juiste jaer. Doch het is geschiet tussen het jaer 73 en 76. En alle de circonstantiën zijn mij nog zoo levende in den geest, al of het maer soo geschiet en waer ter exceptie van het jaer. En is soo wonderbaer dat het wel verdient aen de nakomelingen agter te laeten voor geheugenis. Dus is als volgt alhier gestelt 1774 den 31 Decembre.

Ik was teeckende op de Brugsche Academie naer het model. Om 6 euren 's avonds was de locht root als vuer dog regenachtig, en de warmte was soo groot, alsdat het model niet kon verdraegen de pannen met vuer. Die moste men uytdooven en wij moesten ons sweet afdroogen. Eensclaps liet zig hooren eenen grooten donderslag, waeruyt wij besloten een groot ongeweer te hebben. De locht was overdekt met vuerige wolken en op de straet was het gelijk een warmen oven. Den beyaert speelde ter oorzaek dat het Nieuwjaeravond was. Om 7 ueren elk vertrok naer huys in afwagtinge van het gevolg, hetwelk niet lang vertoefde. Eene swaere hagelvlage, die redelijk

[p. 17]

lang deurde, maer geene schade toebraght. Daernaer volgde de alderswaerste stortvlaege, die deurde tot in den nacht. Alsdan eenen fellen stormwind, die schade toebraght dat de tichelen van de daken vloogen. Wij hebben schade gehad aen eene venster op de zael. Dit deurde bijna geheel den nacht en op 't leste soo fel alsdat hij de wolken dede vaneen scheyden en dat het met den vroegen morgen klaer weder was. Maer opstaende, wat was onse verwonderinge: 's avonds te vooren soo warm, en nu soo straf vriesende alsdat alle de goten met zoo dikke klompen ijs waren hangende wel twee armen dick en sommige de dickte van een mensch. Sedert dien dag, wezende Nieuwjaer, en zagen wij geen wolken meer, maer ze waeren al verdwenen door den fellen storm. Het was zeer kout dien dag. Maer alle dagen schoon weder en naer den vorst wat over was, begon het someraghtig te zijn: alle daege zoelte en schoon zonneschijn. Dusdanig bleef het, dat op Vette Zondag, volgende Maendag en Dijnsdag, wezende de Vastenavonddagen (26, 27 en 28 February), het te warm was om te masscheren. En dit weder is blijven deuren tot Sinxenavond, waerdoor eene groote dorrigheyt op het land was en de Kerke al lang gebeden ingestelt hadde tot het bekomen van eenen heylzaemen regen, denwelke viel voor den eersten mael op Sinxenavond. Zulks en hebbe ik maer eens geweten en daerom als wonderbaer willen opstellen.