Bloemlezing van onderscheidene zangen voor onze krijgsmakkers met het metalen kruis. Voor alle feestelijke gelegenheden

[p. 77]

Leve de verbroedering.

Wijze: Het vrolijk leven is ons lot.

De twist en tweedragt zijn voorbij;

Laat ons daar niet aan denken:

Dat beider welzijn Vrede zij,

Geen vête en grieve het krenken.

Of Broedertwist, die 't land verteert,
Heel de Aarde in Burgt en Vest verkeert:

God blijf den Vrede ons schenken.     (bis.)

O dwaze drift, nog meer dan gift,

Ja meer dan 't staal te vreezen

Voor hem, die 't lijdt en droomend strijdt

Om schijn en niet om 't wezen!.....

Kom sluiten wij den Broederband!
Dan zegeviert 't gezond verstand,

De Broederschap verrezen.     (bis.)

[p. 78]

 

Geen bloeddorst wekte Neêrlands jeugd,

 

Maar trouw aan Land en Koning;

 

Dat gaf ons moed en kracht en vreugd

 

En roem en eer-belooning:

 

Vergeten is het grievend leed,

 

Dat echte Broeders wrokken deed.

 

Blijf Vrede in ieders woning!     (bis.)

 

 

 

Ja 's Konings hand reikte onze hand,

 

Der Belgen Vorst der Belgen:

 

Wiesbaden zag dien Vrede-band

 

Dien grieven nooit verdelgen!

 

Twee Vorsten zóó veréénd van zin

 

Staan voor der Volken Eendragt in;

 

Geen krijg moog' haar verzwelgen.     (bis.)

 

 

 

Het volk dat zijnen Vorst vereert,

 

Zal door die deugden bloeijen;

 

Bij wat het krenkt, belaagt of deert,

 

Hun beider roem blijft groeijen:

 

Verguist hunne eer en Heldendaân,

 

Op de Eerzuil, die niet kan vergaan,

 

Blijft Waterloo hen boeijen.     (bis.)

[p. 79]

 

Met Belgen vreugd en Hollands deugd

 

Blijft handel, rust en vrede;

 

Minerva's vreugd schonk ons verheugd

 

Den Vrede op onze bede.

 

Zoo smaken allen heil-genot,

 

Fabrieken bloei, de Schepen vlot

 

En 't wapen in de schede!     (bis.)

 

 

 

En Vrede bloeije, bidden wij

 

In Zuid- en Noorderlanden:

 

Dat beider hulp belangloos zij

 

En vast de liefde-banden:

 

Ja, Belgen, laat ons Broeders zijn,

 

Komt drinken wij den beker wijn:

 

We bieden hart en handen.     (bis.)

 

 

 

Bij hart en hand, ons woord te pand:

 

Klink Broêr, op 't heil der braven!

 

Deze echte zin, zij ons begin;

 

Laat ons 't met Eede staven.

 

Een woord een woord, een man een man,

 

Die niet als Broer beminnen kan,

 

Moog' naar den duivel draven.     (bis.)