Bloemlezing van onderscheidene zangen voor onze krijgsmakkers met het metalen kruis. Voor alle feestelijke gelegenheden

[p. 37]

Terugblik van wijlen J.C.J. van Speijk,
den 5. Februarij 1831.

Wijze: Eens werd er aan de Zeeuwsche kust.

Eens werd in Hollands wereldstad

Een dapp're zoon geboren,

En de eer, die 't kind tot leidsvrouw had,

Moest eens door de eeuwen gloren.

Daar 't oud'ren paar hem vroeg ontviel,
Bewaakte God de groote ziel;

Die God bleef steeds zijn Vader,

Bragt 't kind dat toppunt nader,

Waarvoor der helden boezem klopt,         }

Dat 't Vaderland ons toont;         } bis.

En 't grievend leed zoo lang verkropt         }

Schiep de eer, die helden loont.         }

[p. 38]

 

Het kind wies op, de deugd groeide aan;

 

In 't jeugdig hart des braven;

 

Zoo bloeit, wen de ouders niet bestaan,

 

De jeugd op hunne graven.

 

Regenten deelden in den roem,

 

Zij kweekten de ed'le lentebloem,

 

Die Hollands tuin bleef sieren,

 

Op Hollands grond bleef tieren;

 

De vrucht, ontwikkeld door de deugd,         }

 

Groeide op voor de eeuwigheid;         }bis.

 

O! volgt de zoo gevormde jeugd,         }

 

Die jeugd wordt niet misleid.         }

 

 

 

De roem van 't dierbaar Vaderland,

 

Bestuurde zijne daden;

 

Die roem, door ontrouw aangerand,

 

Kon de eed'le niet verraden.

 

Getrouw aan eed, aan deugd en pligt,

 

Met 't oog op 't hooge doel gerigt,

 

Volgt hij de stem der braven,

 

Die roepen uit de graven,

 

‘Sterf, jong'ling, als een Phineës,         }

 

Voor Vaderland en Vorst!’         } bis.

 

Hij volgt 't geweten en de les         }

 

Die woelden in de borst.         }

[p. 39]

 

Zoo sneeft de Held voor eed en deugd,

 

Die 't land niet wil verraden;

 

God ziet in 't hart, en zijne jeugd,

 

Gevormd voor groote daden,

 

Heeft God gelouterd in den gloed,

 

En 't lijk verdwenen in den vloed,

 

Of over weide en velden,

 

Zal eens met onze Helden

 

Herrijzen, in die glans en kracht,         }

 

Bij 't oude Helden kroost,         }bis.

 

Dat God èn Land èn Koning acht,         }

 

En vrij den adem loost.         }

 

 

 

We zien op deze daad terug

 

Na menig vijftal jaren;

 

De tijd ontvlood ons vogel-vlug,

 

Maar de eer, daar wij op staren,

 

Verduurt den tijd als 't Eere-kruis,

 

Dank aan Regenten en aan 't huis,

 

Die ons van speijk doen kennen,

 

Die weezen zoo gewennen

 

Aan liefde en trouw voor 't Vaderland,         }

 

Zelfs in den bangen nood:         } bis.

 

Gods liefde en zijne Vaderhand         }

 

Beloonen na den dood.         }

[p. 40]

 

Van speijk leve in zijn jeugdig beeld,

 

Voor trouwe Burgerscharen;

 

Zijn moed heeft wond na wond geheeld,

 

De driften doen bedaren.

 

Bekoeld was 's vijands blinde drift,

 

Van speijk bleef in het hart gegrift,

 

En deed van angst het kloppen,

 

Bij 't trillend wraak-verkroppen.

 

Worde eens die naam door tijd en rust         }

 

Vergeten als zijn lijk,         }bis.

 

En naakt weêr eens 't gevaar de kust,         }

 

Dan leve weêr van speijk!         }

Ons hart stemt met de zangen in,

Van Hollands brave zonen

Van ouder- broeder- zuster-min,

En 't treft de kinder-toonen,

Van 't Vorst'lijk kroost, van Neêrlands Volk,
't Blijv' jaren lang de blijde tolk

Van al wat braaf mag heten,

En 't schuldeloos geweten.

Dat eerlijk voor zijn Vaderland         }

Voor 't Vorstelijk gezin,         } bis.

Zijn hart wijdt en zijn dapp're hand         }

Stemme 't leve Oranje in.         }