CL geestlyke gezangen
(1766)–Abdias Velingius–
Auteursrechtvrij
[pagina 137]
| |
wy Gods groote magt, En zingen; Halle-
luja! Halleluja!
2 Geen Sterveling, kan ooit op Aard,
't Geweld des doods verhind'ren, Dat on-
heil heeft het kwaad gebaard, Dit deed ons
heil vermind'ren; Des de dood ons aan-
stonds bragt, In zyn gewelt, en hield met
magt, Ons in zyn ryk gevangen, Halleluja!
3 Doch, Jesus Christus, Godes Zoon, Is
voor ons ingetreeden, Hy droeg voor ons der
 | |
[pagina 138]
| |
zonden loon, Hy heeft den dood bestreden,
En berooft van heerschappy, Zoo dat hy
slegts een schaduw zy; Zyn prikkel is ge-
nomen! Halleluja.
4 Het was een wonderlyk gevegt, Toen
Dood en leeven streden, Doch eindlyk werd
de stryd beslegt, De dood lag gansch ver-
treden. Want dit is te boek gestelt, Dat
Jesus dood, des doods geweld, Geheel
heeft weggenomen, Halleluja!
 | |
[pagina 139]
| |
5 Hy is dat heilig Offerlam, Waar by men
's Heeren daaden, Bemerkt, Hy is aan 's
Kruistes stam, In liefde gloed gebraden:
Onze deur is met zyn bloed, Besprengt,
dit toont 't geloof, vol moed, Den dood,
en doet hem wyken. Halleluja!
6 Zoo vieren wy dat hooge feest, Door
God aan ons geschonken, Wy zingen, zeer
verheugt van Geest, Nu wy die Zon zien
pronken, Die ons 't licht en leeven biedt,
 | |
[pagina 140]
| |
En haar genade straalen schiet, De nacht is
nu verdweenen. Halleluja.
7 Wy eeten dan, nu ons de Heer Wil
aan zyn disch verzaden, Het oude zuur-
deeg zal niet meer, Het woord der
waarheid schaaden. Christus zal de Me-
dicyn, En spys voor onze Zielen zyn,
Daar zal 't Geloof door leven. Halle-
luja!
 | |
[pagina 141]
| |
XXIX Lied.
| |
[pagina 142]
| |
Zyn-alle in Zyn' hand', Hy redt den gee-
nen, Die recht vlucht tot Hem heenen,
Erbarm U over ons.
 | |
[pagina 143]
| |
strydt, De Zege heeft gegeven.
2 Hoe kromde zich toen d'Oude Slang,
Toenzy dien kamp moest waagen, En trots
haar listen, kracht, en drang, Door Christus
werdt verslagen? Schoon zy hem in de
versnen steekt, Geen nood! wyl Hy haar
kop verbreekt, Ligt zy gansch, over-
wonnen.
2 Vorst Jesus neemt weer't leeven aan, De
 | |
[pagina 144]
| |
magt der hel moet wyken, Zy moet haar
roof, haar prooy ontslaan, En 's Hemels
erf verryken; wat is 'er dat in grootheid
haal, By dees doorlugte zegepraal, 't Legt
alles overwonnen.
4 De helangst, doods vergif en pyn, Heeft
onze Borg geleden: Wat schaat ons Satans
boos fenyn, De list die hy wil smeeden,
Al klaagt hy ons geduurig aan, Zyne boos-
 | |
[pagina 145]
| |
heid kan niet verder gaan, Dan d'Almagt
wil gedoogen.
5 Gods rechterhand is zeer verhoogt, Zyn
arm moet zegepraalen, Wat ooit zyn magt te
stuiten poogt, Kan niets dan schand behaa-
len; Dood, duivel, hel, al wat ons deert,
Of haat, heeft Jesus overheert, Zy zullen
krachtloos woeden.
6 Al zwicht de Heiland voor den dood,
 | |
[pagina 146]
| |
Zyn magt doet hem herleeven, En wyl ons
hooft het graf ontvlood, Zal hy ons 't lee-
ven geeven. Wie ooit geloof aan Christus
gaf, Blyft nimmermeer in 't aklig graf,
Maar leeft, zelfs na zyn sterven.
7 Wie, schoon hy daaglyks schuld belydt;
Met Christus is verreezen, Is van den twee-
den dood bevrydt, Die kan hem niet doen
vrezen; De dood is gansch berooft van
 | |
[pagina 147]
| |
magt, Genâe en heil is aangebragt, En 't on-
verganklyk leeven.
8 Die rykdom kent geen maat of peil,
Die aan ons word gegeeven, Gerechtigheid,
en vrêe en heil, En in en na dit leeven. Al
wand'len wy in 't aardsche slyk, Wy wag-
ten, dat wy eens gelyk, Aan Christus
Lichaam worden.
9 De draak met zyn rampzalig rot, Heeft
 | |
[pagina 148]
| |
zyn verderf te vreezen, Hy ligt ter neêr,
met schimp en spot, Nu Christus is verree-
zen: Daar 't hoofd reeds met de zege praalt,
Het lichaam ook triumph behaalt, Geen
Satan kan ons schaden.
10 Waar is Uw prikkel nu, o dood!
Waar Uw triumph, ô Helle! Want, voor
den duivel is geen nood; Hoe wreed hy
zich aanstelle. God zy gedankt, die ons
 | |
[pagina 149]
| |
bevrydt, En, door des Heilands dappren
stryd, De Zege heeft gegeeven.
 | |
[pagina 150]
| |
gebluscht.
2 Wil dan Uw vreugt bewyzen, Myn Ziel
zing 's Heeren lof, Verdryf de vrees, wil
ryzen, Geloovig, uit het stof: Werp Uw ge-
wetens knaagen, De Zorgen die U plaagen,
In Jesus ledig graf.
3 Is 's leevensvorst verreezen, Met heerlyk-
heid vereert, Wat hebt Gy dan te vrezen?
De Dood is overheert: Geen vloek is meer
gebleven, De losbrief is geschreven, Wyl
 | |
[pagina 151]
| |
alles is betaalt.
4 Geef myn geloove klaarheid, Op dat ik,
Heer belyd' Dat Gy, de weg, de waar-
heid, En 't zalig leeven zyt. Wil in myn
harte schynen, Doe twyfeling verdwynen,
Versterk myn zwak geloof.
5 Laat my niet langer beeven, Gelyk een
teder riet Word ginsch en weer gedreeven;
Zoo Gy my rustloos ziet, Breng rust in myn
gedachten, Gy schenkt Genaad' en krachten
 | |
[pagina 152]
| |
Die by U ruste zoekt.
6 Hebt Gy den dood bedwongen, Ver-
slind hem ook in my, Daar Gy zyt door-
gedrongen, Blyv' ik steeds aan Uw zy;
Vervul Gy myn verlangen, En laat de kop
dier slangen, In my vertreden zyn.
7 Dien Afgod, d'eigenlievde, Dat schaad-
lyk ziele gift, Dat my zoo dikwerf griefde,
Verdryf, laat zonde drift, Dat schandlyk
overtreden, Waar voor Gy hebt geleden,
 | |
[pagina 153]
| |
Zyn door Uw dood vernielt.
8 Ik leef, als een der deelen, Nu 't hooft
van 't lichaam leeft, Gelyk de rank, door
steelen, Vast aan den Wynstok kleeft,
Geef Geestlyk zap ter voeding, Geef sterkte
ter behoeding, Der planting Uwer hand.
9 Als Leeraar, wil myn schreden, Toch rigten
naar Uw licht, Als Priester, voor
my treeden, Vertoon my mynen plicht;
Als Koning, wil Uw wetten In myne
 | |
[pagina 154]
| |
Ziele zetten, Leef Christus, Leef in my.
 |
|
