De Amsterdamsche Pegasus

[p. 38]

Ode van Sapho, aen Venus. Ποιχιλό θρον᾽ ἀθάνατ᾽ Αφροδίτα,

Op de Sapphica- zangh. Of anders, als volght:

ONsterffelijcke Dochter! hoogh-gheboren,
Van Iupiter, ghy Venus uyt-verkoren,
Die daer zijt geseten op Olimp te woonen,

U tot een Throone.

2   Aerdighe Pleeghster van bedriegeryen!
Soete Beweeghster van 't minne vryen!
Goddin u bid ick, my niet t' over-laden

Met sorgh en quaden.

3   Maer kom te my-waerts Minnelijck in Liefde,
So ymmermeer myn beedjens u beliefde:
Goddin eerwaerdigh! wilt u doch verkleynen

My te verschynen.

[p. 39]

 

4   Want als ghy laet u hooghe setel ledigh

 

In 's Hemels woningh, om te komen vredigh

 

By ons ter aerden, op u gouwe waghen,

 

Prachtigh gedraghen.

 

 

 

5   Die snel en veerdigh u kleyn Mosjens trecken,

 

Wiens bruyne wieckjens op de wolcken recken,

 

Wiens kleyne pennen de dunne lucht doorsny'en

 

In 't neder ry'en.

 

 

 

6   Dan ghy, ô schoone! met een lachend' wesen,

 

Vol soete loncken, Cupidootjens pesen,

 

My komt te vraghen, wat ick inde Minne

 

Nieuws wensch te winnen?

 

 

 

7   Wat voor een dienaer (seght ghy) sal ick maken

 

Dat inde strickjens van u min gheraken?

 

Dat hy ghestadigh u vierichlijck moet vryen

 

Tot allen ty'en?

 

 

 

8   So yemant trachten u oock te verachten,

 

Sapho, myn waerdste, die wil ick zijn gedachten,

 

Door minne-plaghen, op het hartste leeren

 

U weer te eeren.

 

 

 

9   En die u vlieden, sal ick weer doen komen

 

Sat sy u bieden haer harte, sonder schromen,

 

Om in u Minne met haer ziel te branden,

 

U t'Offerhande.

 

 

[p. 40]

 

10   Kom dan, Goddinne! komt dan, weest my jonstigh!

 

Kom in mijn hulpe, toont u Sapho gonstigh;

 

Wilt haer ontlasten van haer sorgh en quellingh,

 

En all' ontstellingh'.

 

 

 

11   Oock wat mijn harte hart'lijck wenscht te krygen,

 

Wilt, ô Goddinne daer u hart toe nygen:

 

En inden strijd oock weest my niet afgaende,

 

Maer trouw by-staende.