[Hubert Raellen]
RAELLEN (HUBERT), kwam in het jaer 1658 uyt een edel geslacht ter weireld. Hy studeerde de wysbegeirte in het collegie van het Verken ter universiteyt van Loven, alwaer hy ten jaere 1677, benevens Guillielmus Marcellus Claes, van Geel, en Philippe Verheyen, van Verrebroek, in het land van Waes, tot primus uytgeroepen wierd. Naer geduerende eenigen tyd in de zelve universiteyt de godsgeleerdheyd te hebben gestudeerd, bekwam hy eenen leeraer-stoel in gemeld collegie en vervolde den zelven tot in het jaer 1686, dat hy tot pastor der parochiaele kerk van S. Quinten tot Loven benoemt wierd. Hy voegde alsdan den graed van licentiaet in de H. Godheyd by den genen van doctor in de wysbegeirte, welken hy reeds bezat, en oeffende de herderlyke bedieningen uyt geduerende acht-en-twintig jaeren, naer welk tydverloop hy in de Benedictinerssen-abdy van Foreest, by Brussel, trad, als directeur der religieusen van dit huys, alwaer hy den 8 mey 1721 het tydelyk met het eeuwig verwisselde. Men is aen dien geleerden man de zeer verbeterde uytgaef van de latynsche paraphrasen van Reynier Snoy, op de psalmen van David, in het jaer 1704, in-12.o by Guillielmus Stryckwant tot Loven gedrukt, verschuldigt. Hy had eenen jongeren broeder, Jan Raellen genoemt, die, zoo als hy, zyne studien ter gemelde universiteyt verrigtte, professor in de pedagogie het Verken wierd en vervolgens den priesterlyken staet omhelst hebbende, kanonik der hoofdkerk van S. Lambrecht tot Luykis geweest; in het jaer 1713 permutteerde hy met Ignatius de la Hamayde voor de 23.e prebende der hoofdkerk van S. Donaes tot Brugge, waer van hy den 6 october 1723 tot cantor gekozen wierd en alwaer hy eenige jaeren daer naer overleed, met den naem van eenen geleerden priester te zyn geweest, die als professor het Heylig Schrift in het bisschoppelyk seminarie van Brugge onderwezen en verschillige latynsche godsgeleerde en vlaemsche godvrugtige boeken, zonder naem van schryver, in het licht gegeven heeft.
Auteursrechtvrij