De historie van Belgis

[Francies Malpé]

MALPÉ (FRANCIES), eenen jongeren broeder van den voorgaenden, zag in 1774 het daglicht en bekwam in de academie zynder vader-stad de eerste grondbeginselen der teekenkonst, waer in zynen broeder Jan hem ook eenige bezondere lessen gaf. In zyne jeugd leydde hy zig toe op de graveerkonst, waer in hy onder den berugten J.B. Tiberghien groote voorderingen deed en waer in hy, indien hy dat vak had blyven beoeffenen, eene groote faem zou verworven hebben, zoo men het kan zien uyt de weynige gravuren welke wy van hem bezitten. By den inval der fransche legers in de Nederlanden trad hy in franschen dienst en verbleef eenige jaeren te Besaucon, alwaer hy in reserve geplaetst wierd en in het jaer 1807 in de fransche tael, welke hem zoo eygen als zyne moeder-tael geworden was, eene belangryke

[p. 86]

notitie liet drukken (zonder naem van schryver) over de graveurs, die printen, met naem-cyffers, teekens, zinspreuken, naemletters of zoogezeyde monogrammen enz., agtergelaeten hebben, waer in men vele merkweirdige bezonderheden ontmoet en welke met oordeel en vernuft opgesteld is. Den oorlogstand, waer in het fransch keyzerryk zig steeds bevond, zette eene pael aen den konst-iver van Francies Malpé, die reeds lid van verscheyde kontlievende genootschappen geworden was en met vele beroemde konstoeffenaers in vriendschappelyke betrekkingen leefde. Op bevel des ministers van oorlog, moest hy, by het uytbersten van den tweeden oorlog van Napoleon tegen den keyzer Francies II, andermael in werkzaemen dienst treden en moest hy nae Duytsland optrekken. Hy nam deel in den roemvollen veldtocht, welken aen den dapperen hertog van Montebello en aen zoo vele duyzende ongelukkige slagtoffers der eerzugt van Buonaparte het leven kostte en woonde den 9 july 1809 den gedenkweirdigen veldslag van Wagram by, alwaer hy eene doodelyke wonde ontfing, waer aen hy weynige dagen daer naer stierf.