[Simoen van den Kerckhove]
KERCKHOVE (SIMOEN VAN DEN), ten jaere 1570 gehoren en den 2 july 1625 in zyn landgoedjen tot Meerelbeke overleden, was zoon van Judocus van den Kerckhove, die binnen Gend eene latynsche school hield, alwaer hy zelve eenigen tyd de jengd onderwees; vervolgens den geestelyken staet omhelsd hebbende en priester gewyd zynde, wierd hy plebaen of pastor en daer naer door de goedjonstigheyd van den bisschop Triest vryen kanonik der hoofdkerk van S. Baefs tot Gend, van welke prebende hy den 29 february 1624 hezit nam en tot het eynde zynder dagen de geestelyke en borgerlyke dengden met glans aen den dag leyd. By het overlyden van dezen achtbaeren geestelyken, die om zynen zagtzinnigen aerd van een ider bemint wierd, bemerkte men den volgenden nog al zeldzaemen voorval: Zynen hond, die hem zeer aengekleeft was en zyne kamer niet had willen verlaeten, bleef verscheyde dagen op zyn lyk liggen, zonder eenig voedsel te willen nemen en zonder dat men hem daer af konde krygen, tot dat hy eyndelyk op het zelve stierf, niet konnende eenen meester overleven, die hem altyd lief had geweest en aen wie hy nog naer de dood getrouw was. Van den Kerckhove was ter zelver tyd goeden godsgeleerden, zynde ter universiteyt van Loven tot licenciaet in de H. Godheyd gepromoveert geweest; goeden predikant, hebbende zyne sermoenen meer als eens tot schitterende bekeeringen aenleyding gegeven; en goeden latyuschen digter, wordende by over zyne poëtische gaeven door Sanderus, Justus Harduinus, Joost de Rycke, Sweertius en Valerius Andreas hoogst geprezen. Hy gaf blykens van schranderheyd, niet alleen in het uytoeffenen zynder herderlyke bedieningen maer ook in verscheyde latynsche gedigten, die hy in het licht heeft gegeven en doen drukken tot Gend by zynen broeder Jan van den Kerckhove, die eenen der voornaemste boekdrukkers zynder vaderstad en tyd is geweest en welken zig meest met latynsche en grieksche werken bezig hield.
Auteursrechtvrij