[Hilarius Bertholf]
BERTHOLF (HILARIUS), in het jaer 1542 in den ouderdom van 64 jaeren tot Parys overleden, was een mismaekt kaboutermanneken, die de leelykheyd van zyn uytzigt en van zyne roode trognie (want hy was eenen vriend van Bacchus) door de schoone gaeven van zyn verstand en vernuft wist te vergelden. Bertholf was eenen uytmuntenden latynschen poëet, doch had te weynig eerzugt en was te luy om de voortbrengsels zynder musa te doen drukken. Hy onderhield vriendschappelyke betrekkingen met de geleerdste mannen van zynen tyd; den grooten Erasmus, Karel Untenhove, Geeraerd van Salenson en Marcus van Vaernewyck hadden voor hem eene groote agting; den franschen wysgeer Charron kon zig met zyne vroyelyke pointen zeer wel verlustigen en den koddigen Rabelais, die hem als eenen boezem-vriend aenzag en zig met hem geduerende twee jaeren in Vrankryk ophield, moest bekemen dat hy in Bertholf eenen kwant had gevonden, die hem in luymige dunkbeelden overlrof. Zommige zyn van gevoelen dat dezen Bertholf den schryver der klugtige historie van den Pastor van Lapschuere is geweest, welke nevens Tyl Uylenspiegel eenen voornaemen rang in de vermaekelyke vlaemsche letterkunde verdient.
Auteursrechtvrij