De reus van Rotterdam

Stadsgeheimen

56

‘... stoel onder weggetrokke...’

‘Gewoon opnieuw beginne...’ (klik/klik)

‘Tikkeltje nerveus, meneer?’

‘Nee, vriend, ik test het mechanisme vamme nieuwe balpen.’

‘Ha, ha, die is goed!’

‘Die is zeker goed.’

‘Duur zeker?’

‘Zeker niet.’

De goden van de Grieken waren projecties van hun eigen eigen, zeer echte zelven. Ze leken op mannen en vrouwen, alleen mooier en sterker dan enig sterveling mocht hopen te worden... behalve in dromen (Leiden).

Ze waren niet smetteloos, hadden zelfs ondeugden. Ze konden prikkelbaar zijn, verraderlijk, bijna kinderlijk.

‘We logeerden in Nottingham in een hotel. Daar hoorden we de Nerve. Ik vond hun sound erg goed. Dat vertelde ik ze. De zanger haakte gelijk in en vroeg of ik manager van de groep wilde worden. Die reaktie had ik niet verwacht. “Jij heb wel lef, mannetje,” zei ik. Zo was de nieuwe naam van de groep geboren. En met de naam gelijk een image: wat ze ook doen, de mensen zullen altijd zeggen, dat ze lef hebben. Maar de Nerve zal niet alleen op z'n image teren, al vind ik een image wel belangrijk

[p. 82]

voor succes. Het belangrijkste is dat je een aparte sound hebt of een vokale image. Hoeft niet bepaald een goeie stem te zijn, wel een aparte. Als ik zo'n stem ontdek, zet ik 'm graag op de plaat. Ik heb 't nou te druk met de Nerve om nieuwe talenten te zoeken. Ik heb hun eerste plaat “Magic Spectacks” geproduced. Ik vind het een hele goeie plaat en de andere Troggs denken er net zo over. Als manager probeer ik hun met raad en daad bij te staan. Ik vertel dat ze aardig moeten zijn tegen mensen. Hoe ruw en vervelend het publiek ook mag worden, de groep moet altijd vriendelijk blijven.

Laat de roadmanager maar voor boeman spelen. Het is het begin van het einde, als je zelf je beheersing verliest. Ik geloof dat de meeste managers alleen maar zakelijk denken. Het zijn juist de kleine, persoonlijke dingen waar het op aankomt. Een goeie manager leert hoe je met mensen moet omgaan. Hoe je op nieuwe, onverwachte situaties moet reageren.

Pete Stapies is nogal verlegen. Hij durfde zijn meisje (Hilary Houghton) maar niet ten huwelijk te vragen. Gelukkig is dit een schrikkeljaar. Prompt maakte ze van de gelegenheid gebruik om Pete (Peter) het ja-woord te ontfutselen. Ze hopen nog voor het einde van het jaar te trouwen. Daarmee is ook de laatste Trogg vrijgezel af. Alles welbeschouwd, hebben we een goed jaar: behind the scenes-problemen overwonnen. Ja, het gaat goed, sinds de vele, interne, zakelijke veranderingen. Alles sal reg kom. Defend Troggs.’