LXIIII, Psalmen end ander ghesangen, diemen in de Duytsche Ghemeynte te Londen was ghebruyckende
(1561)–Jan Utenhove–
Auteursrechtvrij§ Een droeue klaghe der gheuangenen Ioden in Babylonien. Heur vyerige be- | |
[pagina 45r]
| |
geerte, zo wel van t’voorspoet Ierusalems, als het tegenspoet der Edomiten.Op de Franchoische wijse des selfden Psalms, Est tant assis &c.
AEn Babylons water stroomen aendachtich, Ga naar voetnoot+ Saten wy, end weenden zijnde ghedachtigh, Des berghs Sion Godes Gemeynten reyn. Midden onder Babels volck in’t gemeyn, Klaechden wy, end hebben mit druck beuanghen, Onse harpen aen de wilghen ghehanghen.
Want daer hebben die ons leydden geuanghen, Ga naar voetnoot+ Uan ons begheert de lustighe ghesangen, Segghende: zingt ons wt Sion een lied: Wy seyden: hoe zoumen in zulck verdriet, Singhen den Heer, of spelen fijn mit handen, De wijl wy zijn verstroyt in vreemde landen.
Ierusalem zo ick dyner verghete, Ga naar voetnoot+ Mijn rechte hant moet des spelens konst end wete Uergeten, end mijn tong kleue my aen den mond, So ick dijns niet ghedencke t’aller stond. Ierusalem prijslick vol aller deuchden, Die daer d’oorzaeck bist aller myner vreughden.
Wellaen dan Heer zy doch eenmael gedachtigh, Der kinderen Edom die zick zeer prachtigh,
Hielden de wijl de stadt Ierusalem, Uerwoestet ward, na zyner daet loon hem. Ga naar voetnoot+ Die daer wt riep mit onbeschaemden monde: Dat zy reyn af reyn af ga tot den gronde.
O Babylons dochter die daer zalt werden. Uernietight gaer end gants geslecht ter eerden, Salich wert hy die dy
| |
[pagina 45v]
| |
verghelden kan, Ga naar voetnoot+ Het grousaem quaedt dat du ons heefst gedaen, Saligh wert hy die dyne kinders kleyne, Aengrijpen sal, end stooten aen de steyne.
|
|