Zedenzangen

Bequaamheid.

Toon: De Lofzang van Maria. Of van Simeon.

't Is al geen timmerhout,

Wat ergens groeit in 't woud

Van allerlei gewassen,

Dit 's bakhout, dat een staf,
Hier maakt men brandhout af,

Al naar het best zal passen.

Dit moet zyn dun, dat dik,
Dit recht, dat krom, ten schik,

Zo als men 't wilde voegen.

Dat weêr dient nergens toe,

Dan tot een wis, of roê.

Elk vind dus zyn genoegen.

[p. 50]

3.

 

Maar in dit onderscheid

 

Toont wysheid haar beleid,

 

In goeden keur te maken,

 

Waar 't yder best toe is;

 

Of anders zal men wis

 

Gantsch buiten spoor geraken.

Wie planken zaagen wil
Van sparren, als een spil,

Zal met verderf die spillen.

Zyn arbeid, geld, en tyd,
Wort hy belachlyk quyt,

Door 't ongerymd' te willen.

Vernuften zyn dus meê.
Al wat 'er iemand deê,

Is hem bequaamheid tegen,

Vergeefs is wat hy doet.
Hy maakt het nimmer goed,

Hoe zeer hy was genegen.

Geeft, Ouders! hier op agt,
Eer gy uw kind'ren bragt

Om een beroep te leeren.

Ziet, waar hun lust toe helt,
En zy bequaam zyn. Geld

Helpt niet wie dat ontbeeren.