Zedenzangen

[p. 38]

Eigenhoofdige.

Toon: Zoet gezelschap, dat met my.

Die gestadig anders wil,

Leeft in eindeloos geschil,

Met zyn vrienden en gebuuren,

Zo dat hy den naam verdient,

(Wyl 'er niemand by kan duuren)

Van een Werkop, Niemandsvriend.

Nimmer trekt hy eene lyn

Met die jokgenooten zyn,

En hy wil zyn hoofd steeds volgen.

Kiest die Oost, dan wil hy West.

Keurt men 't af, hy word verbolgen:

Want hy houd zyn' zin voor 't best.

Eigenliefde, wysheidswaan,

Doen hem deze gangen gaan,

En grootmeesterlyk zo dragen,

Als of zyn gezag en wil

Elk ten regel moest behagen,

En slechts draayen op zyn spil.

Zeker, menschen dus geaard

Maken zich wel dubbel waard,

Dat men hen alleen laat loopen,

Tot hun kop te rugge stuit.

Niets bescheidens is te hopen.

Van die altoos mort en muit.

Reklykheid is altoos goed.

[p. 39]

 

Komt malkand'ren te gemoet.

 

Laat uw hoofd nooit zyn uw reden.

 

Voegt u wel naar 's naasten zin,

 

Kan 't onzondig zyn geleden.

 

Liefde schikt veel dingen in.

Daar de band van eenigheid

Onderling is vast geleid,

Kan wat groots en goeds gebeuren:

Maar men breekt gemeene kracht,

Als men zich van een gaat scheuren.

Eendragt geeft, twist neemt de magt.