Mengelstoffen van vele christelijke gezangen

Klachten eens Zondaars over een verhard Herte.

Stemme: De Lofzang Marie.

I.

ALmagtig Herten-Heer!

Ik kniele voor u neêr:

Ach! drijv my doch niet heenen.

Ik kom voor u met smert

Mijn diamanten hert

Erkennen en beweenen.

II.

't Is hard gelijk een steen.

't Gevoel helaas! is heen.

Zo doof is 't, dat geen donderdag

Van Sinai het wekt,

[p. 173]

 

Geen liefde-zeel het trekt;

 

Ja 't word'er harder onder,

 

III.

 

't Gevoelt geen slagen meer:

 

Geen wonden doen het zeer,

 

't En wil zich niet bekeeren,

 

En 't kan niet. Droeve staat!

 

Ach! kend' ik recht mijn quaad,

 

Hoe zoud' ik hulp begeeren!

 

IV.

 

Ik ben tot alle goed

 

Ondeugend', mijn gemoed

 

Is dienstbaar aan de zonde.

 

Al ken ik schoon mijn plicht

 

Ik wederstreef het licht,

 

En zoek my slinksche vonden.

 

V.

 

Mijn hert, zo dwaas en boos,

 

Is echter zorgeloos,

 

En weet van geen verschrikken:

 

Al ziet het hoe uw hand

 

Zich tegen and'ren kant.

 

Het slaapt in 's duivels strikken.

 

VI.

 

Ik heb och! met mijn schuld

 

Mijn zonden-maat vervult.

 

Ik heb zelf mijn gewisse

 

Verwoest. Rechtveerdig gaf

 

God daarom my, ter straf,

 

Den Vorst der duisternisse.

 

VII.

 

Helaas! zo ik dus sterv',

 

Onmijdbaar is 't verderf.

 

Uw gramschap zal my treffen.

 

Och of des Heeren schrik

 

Zo op my viel, dat ik

[p. 174]

 

In tijds dit mogt beseffen!

 

VIII.

 

Zo gy my, Heer! verlaat

 

Ik blijv' ach! in die staat.

 

'k En heb noch wil noch krachten

 

Tot zelf-verandering,

 

En goed, schoon, hoe gering:

 

Ik moet dat van u wachten.

 

IX.

 

Maak van dat hert my vry,

 

Herschep, vernieuw het my,

 

Tot roem van uw genade.

 

Verander steen in vlees,

 

Verzagt het, en genees

 

Die ongestalt' ten quade.

 

X.

 

Mijn God! gebruik doch hier

 

Uw hamer, en uw vier,

 

Tot morss'ling, tot verbreken.

 

Laat Jesu Geest en Bloed'

 

Mijn hert in traanen-vloed

 

Doen smelten, en dat weeken.

 

XI.

 

Uw onweêrstaanb're kracht,

 

Die 't hard'ste hert verzacht,

 

Hervormt natuur en zeden:

 

Uw hand is niet verkort.

 

Wat gy gebied dat word.

 

O werk zo in my mede!

 

XII.

 

Hier is de rechte stof

 

Om uw genade-lof

 

Almagtig te vereeren,

 

Wanneer gy zulk een rots,

 

Zo hard, zo stijf, zo trots,

 

Van steen tot vlees doet keeren.

[p. 175]

 

XIII.

 

Dan zal ik U mijn hert

 

Opoff'ren, en dan werd

 

Het u ten dienst gegeven.

 

Schrijft gy uw Wet daar in;

 

Ik zal met hert en zin,

 

Dan nu dien regel leven.

 

XIV.

 

Dan word ik, hoe voor heen,

 

Een levendige steen,

 

Ten bouw van Jesu Tempel,

 

Waar in Gods Geest dan woont.

 

Zoo word zijn Beeld vertoont,

 

En 'k volg dan zijn exempel.