Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 113]

VII

We hadden 't nu dan eindelijk zover voor elkáár
gekregen, dat we 'n match zouden gaan spelen,
d'r was eigenlijk geen belemmering meer, zei je, dat hele
gewirwar met dat bord en die arbiter was maar

onzin geweest: nu werd 't écht, seriéus.
Ik was benieuwd! Ik was geneigd je te geloven,
maar ik had me nog maar amper boven
't bord gebogen of 't bleek dat de keus

van de speelruimte je niet aanstond:
‘Verschrikkelijk!’ riep je, ‘hier wil 'n hond

z'n behoefte niet eens doen!’. Je rende
met 't bord naar de kelder, keuken, zolder - ten ende

raad werd toch weer de kamer uitverkoren,
maar: we waren, o god, zowat al onze schaakstukken verloren!