Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin. Gevolgd door Liefdes-, klaag- en politieke liederen. Aliesjes poëziebundel I en II

[p. 58]

'n Wespenmoeder

'n Wespenmoeder
had juist d'r zog
in 't schedelnapje
van 'n afgestorven mier
gespoten
toen 'r 'n ezelsoor
om de hoek kwam.

Met twee behaarde handjes
wilde hij 't napje onder
d'r hoede uittrekken
de twee behaarde handjes
lieten 't napje vallen
de wespenmoeder grijnsde!

'n Klompenmakersmesje hakkelde
van oorlog en innig verdriet
de winter zette 't op 'n lopen
dwars door de hooischuur, z'n ijle been
schrammend aan de ploeg, de
kippen van stok jagend, spinneweb-
ben meesleurend en spinnekopjes
één voor één met scherpe
wintertandjes ontschillend...

Toen, toen dat gebeurde
kreet ik 't uit
en begroef m'n oog
met waanzin geslagen.

Maar ondertussen
in 't theeketeltje van m'n tante
tongrolde 'n eikel verachtelijk
en riep (anarchistisch):
‘'t Perevuur rent rond

[p. 59]

 

in de bast van de bomen,

 

met 'n kapzeis lammen en kreupelen lavend

 

en lepelend

 

in potten en pannen

 

van heintje de lieftallige die

 

lachend de aap uit de mouw

 

trekt en met somber gruizelgeluid

 

't skeletje d'rvan

 

naaldhakkerig vermorzelt

 

heintje!! mager, mager heintje!!

 

laat de rikrakker niet sullen

 

laat de mestkever 't riempje

 

niet strakken

 

want op de schaats

 

slaat ie de waanzinnigste

 

rukpasjes uit

 

uit 't kwakend oog

 

van de kwartel'

 

dat riep ie

 

en bloosde eikelachtig.

 

 

 

En toen m'n tante

 

die spokend danste over 't

 

gillend roostertje van de gootsteen:

 

‘Vim, vim

 

en schuurpapier!’

 

krijste ze nog luidkeels

 

maar 't was te láát...

 

de afvoer gorgelde nog na

 

toen ze slurpend en slikkend

 

werd ondergedompeld.

 

 

 

Toen

 

toen dat gebeurde

 

kreet ik 't uit

 

en begroef m'n oog

 

met waanzin geslagen.