Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 3

[p. 45]

Celidon.

Laat myn' tedren gloed my blusschen,

Laat me u kusschen,

Laat me u streelen, Galathée!

'k Werp het vischtuig in myn bootje;
Werp de schulpjes uit uw schootje,

Werp ze in volle zee.

Laat ons 't blydst genoegen smaken,

Ons vermaken,

Ons verrukken, myn vrindin!

Niet door vischjes uit de baren,

Schulpjes van het strand te gaêren,

Maar door 't zoet der min,

[p. 46]

 

Laat myn' tedren gloed my blusschen,

 

Laat me u kusschen,

 

Laat me u troetlen op myn' schoot;

 

Laat ons gloeijend minnekozen:

 

'k Zuige u 't wangje rood als rozen,

 

't Lipje als bloed zo rood.

 

 

 

Laat me u aan myn' boezem rukken,

 

En u drukken,

 

Laat me u schaklen aan myn borst.

 

Gun me uw lipjes, gun me uw wangen

 

Aan myn' gloênden mond te prangen,

 

Die naar kuschjes dorst.

 

 

 

't Vuur myns harts blaakt telkens heller

 

En gloeit feller,

 

En doortintelt me op den duur;

 

't Middel om dien brand te blusschen,

 

Streelen, troetlen, kozen, kusschen...

 

Alles hit myn vuur.

 

 

[p. 47]

 

'k Hecht u vaster, 'k dring u nader...

 

't Bloed, in d'ader,

 

Stroomt 'er vlammend, stolt 'er styf;

 

Lesch myn' dorst en stil myn smarte,

 

Of de gloed van 't smeltend harte

 

Zengt me 't hygend lyf.

 

 

 

Stel myn woeste drift te vreden:

 

Hier die leden!

 

Hier dien boezem! weg die hand!

 

Doof den vuurgloed, dien gy teelde:

 

Vry genot en volle weelde

 

Koel' myn' fellen brand!

 

 

 

Laat myn' heeten gloed my blusschen,

 

Laat me u kusschen,

 

Zwoegend prangen naar myn' zin;

 

Of, in dubble drift ontgloeijend',

 

Smeltend' met u samenvloeijend',

 

Zwymen door de min.

 

 

[p. 48]

 

Ja, myn hart blaakt telkens heller

 

En gloeit feller;

 

'k Geef me aan 't liefdevuur ten buit:

 

Aan elkaêr geschakeld hangend',

 

Beiden lyf aan ligchaam prangend',

 

Blaze ik d'adem uit!