Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 1(1800)–Hendrik Tollens– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 61] [p. 61] Silvander. In myn eerste jonglingsdagen, Ongestadig, wuft van zin, Spotte ik met het groot vermogen Van de onwederstaanbre min. ‘Vryheid!’ riep ik: ‘lieve vryheid! Gy alleen sluit wellust in!’ Zag myn oog een lieve schoone, Ik aanbad haar daadlyk teêr, Doch, was ze uit myn oog verdwenen, Dan beminde ik ook niet meer. Zag myn oog eene andre schoone, Straks beminde ik deze weêr. [pagina 62] [p. 62] ‘Herders! vlugt de dwaze liefde, Vlugt de trouw, zy baart verdriet; “Min”, dus sprak ik, ieder meisje, Dat gy met genoegen ziet.’ Ik was minnaar ieder schoone, En nochtans ik minde niet. 'k Waande my benydenswaardig, 'k Spotte dikwerf met Lubyn Als hy om zyne Iris zuchtte; 'k Spotte met zyn minnepyn. ‘Vlugt,’ dus riep ik: ‘vlugt de liefde, En gy zult gelukkig zyn.’ 'k Waande dat myn jeugdig harte Steeds van ware liefde vry En gevoelloos zoude blyven, Doch hoe zeer bedroog ik my! Gy, gy leerde 't ook gevoelen, Gy, myn dierbre Dafne! gy! [pagina 63] [p. 63] Wat was ik beklagenswaardig Toen myn al te stugge geest Steeds de tedre min dorst laken, Steeds de liefde heeft gevreesd! Gy, gy leerde my, myn Dafne! Hoe elendig 'k ben geweest. Ik gevoel, als 'k aan myn harte U, vol tedre liefde, druk, Als ik van uw rozenlipjes Tedre, malsche kuschjes pluk, Hoe elendig 'k was voordezen, En van 't minnen al 't geluk. Dan, dan roep ik: ‘vlugge herders! Welk een lot gelukkig schyn', Welk een heil uw hart moog' streelen, Geene vreugd gelykt de myn'! ô Men moet als ik beminnen Wil men recht gelukkig zyn!’ Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij