Proeve van minnezangen en idyllen. Deel 1

[p. 50]

De belooning.

Ik had myn Doris eens verloren;

'k Riep ieder toe op vuurgen toon:

‘Aan hem, die haar weet op te spooren,

Schenk ik terstond een heerlyk loon.

Zoek vlytig naar haar vlugge schreden;

Vlieg daadlyk al de boschjes in.

Ze is een der drie bevalligheden,

Ze is schoon, zó schoon gelyk de min.’

[p. 51]

 

'k Had naauw dees woorden uitgesproken,

 

Toen zy zelf hupplend tot my trad:

 

In 't diepst van 't lommrig groen gedoken,

 

Was 't dat zy zich verscholen had.

 

 

 

‘Hier’, zeî zy, ‘is uw Doris weder,

 

Die u door my word aangeboôn.’

 

Voorts zag zy me aan en lagchte teder,

 

En vroeg me om haar verdiende loon.

Het Fransch van leonard gevolgd.