|
| |
| |
| |
Refereyn.
VAn d'ouer ouden rijt, was prijs'lijck by den wijsen
De traeghe ledicheyt, te schouwen met afgrijsen
Om met reden en daet t'eruen d'onsterff'lijck loff
Sulcks tuijght ons Princen twee, die dees nut oeff'ningh prijsen
Met naem den Scipio, Lelius, die als stoff,
Off 'tsondich kancker quaet, verachten traecheyt groff
En louen die den padt der deught om eer loff stichten
Tot 'treyne vreedsam nut, in haer nasaten hoff
Daer noch den arbeyt groeyt, van haer seer wijs bedichten
Den wijsen Draco straft die geensins wilde swichten
Dat geyle herde volck, van reden dwers verkeert
Licurgus volghden ras, Sy d'een haer wetten lichten
In d'onbesneden grieck, van d'omheyt ouerheert
Hebben soo 't wreede peerdt, met strengh tuegels geleert
Siet eens, wat beelt, wat licht, wat een spiegel schoonredich
Was Solon den Atheen, wiens loff noch steets vermeert
Eerft soo d'onsterff'lijck loff der dueght, en weest niet ledich.
D'Onsterfelijcke eer, Cresus Solon betaelden
Als hy op 'tbrandich hout, sijn leer reden verhaelden
Dat niemant g'luckich was, dan die geluckich sterft
Bewijsende d'ellend, daer hier meest elck in dwaelden
Wel roemend' Philosooph, te recht ghy loff verwerft
Dat ghy dus straft den mensch, die soo in hoogheyt swerft
S'gelijcks Numa Romeyn, volght wijsheyt redens moeder
Door 'trecht natuerlijck licht, onsterff'lijck eer hy eerft
Hy leert en leyt sijn volck, tot tucht door wetens voeder
In borgerlijcken staet. Isocrates behoeder
Van zijn onmatich vrient, dien hy den breydel toont
Straft d'ouertollicheyt, uyt liefde als een broeder
Siet wat een loffbaer eer, van sulck op d'aerd noch woont
Te recht Temistocles, hem docht te sijn gehoont
Als hy sijn seluen vondt vertraeght, Ieloers onvredich
Op Miltiades was, diens eer hy hoogh bekroont
Eerft soo d'onsterff'lijck loff der deught, en weest niet ledich.
| |
| |
DE Ledicheyt straf-baer, ondienstich altijt schouden
Den Griecksen Wijsen Prins Homerus, dat hy souden
In d'onsterff'lijcke konst, besteden tijt en stondt
Siet d'een int Griecks, d'ander int Latijn om behouden
Elck zijn geslacht in tucht, gebruijckten daet en mondt
Den Roomschen Maro pronckt, en vindt der dueghden vondt
In zijn Poëtery hem volght s'Keysers gebannen
En swicht dies niet te min, int woeste eylant rondt
Maer krijght onsterff'lijck loff, onder vermaerde mannen
Aristot'les, Plato, Xenophon, ouerspannen
Den ronde cirkel, van des werelts wijden kloot
Met haer Philosophy, tegen de Roomsch Tierannen
Demosthenes den Grieck, Cicero machtich groot.
Wiens ontsterff'lijcke naem, uytbreyt Plutarchus bloot
Met sijn beredent werck om na te volghen sedich
Dus werdt geuoet haer volck, in dueghdes wijsent schoot
Erft soo d'onsterff'lijck loff, der dueght, en weest niet ledich.
| |
Prince.
MArcus Aurelius was 'thooft gekroont lauw'rierich
Sijn gulde spruecken schoon vervult de werelt cierich
Tot stichtich onderwijs, siende d'ellend en staet
Kroont hy der dueghden loff, int mercken onmanierich
Van sijn ontreddert huys, dies lacht recht in onmaet
Democritus ansiend, hoe't in de werelt gaet
Met schimp-reden bespot, hy 'tgroots ontuchtich leuen
Heraclius bewent, des mensches broosen graet
En sijn bedoruen aert, hoewel schijn groots verheuen
Dies Timon door onwil, werdt ter woestijn gedreuen
Aenschouwende d'ontuchtich leuen boos van Aerdt
Wou dies 'tgeluckich lot, d'onreed'lijck dier hier geuen
Maer wijs'lijcker bedacht, was Seneca vermaerdt
En vloot niet van den mensch, heeft geen moeten gespaerdt
Om leeren 'tpadt ter dueght, den Nero boos meynedich
Sijn voorbeelt was een licht, tot s'Menschen troost bewaerdt
Erft soo d'onsterff'lijck loff, der dueght, en weest niet ledich.
|
|
Auteursrechtvrij