Refereyn.
DE Rijckdommen sijn wel, nae Pithacus beduijdt,,
De zenu wensop waer deur, ghemene welvaert spruyt,,
Maer die wetten mensch'lijck, meerder met allen banden
'Tborgherlijck gheselschapp', maer oock bloedt ten besluijt,,
'Twelck krachten leuen gheeft, hier en in alle landen,,
De lichamen voorwaer, dit weten veel verstanden,,
Alder ghemeynten noch, hoe wel die weynigh achten,,
Octauius verwoed', welcken met grooter schanden,,
Ouidium gheleert, deed bannen jae belachten,,
Om al te vremdem saeck, onteerden sijn gheslachten,,
Des ghelijck Iulius, vanden gheenen men leest,,
Die veruolghden vergramt, by daghen ende nachten,,
Ciceronem eerbaer, welcken hooft is gheweest,,
Der welsprekenheydt eel, most vluchten bevreest,,
Teghens reeden natuer, jae lyeue wat raed'
Tiberius vergaf, Caluicium dat's 't meest,,
T'boosachtighe hert wreed' haeckt met lust nae het quaed',,
VVAt baet dedet nu doen, dat daer waeren gheschreuen,,
Boucken pampieren vol, Comparkels daer beneuen,,
Deur Grieck Atheen Romeyn en andere vol bescheydt,,
Op dat 't reed'lijck schepsel, niet beest'lijck soude leuen,,
Dat soo Lactantius, Firmianus verbreydt,,
Op laest ghewesent, is doch onder sijn beleydt,,
Alles en alles heeft, en noch niet ghehoorsaemt,,
Hoe wel de een weldaedt, nae Cleobulus seydt,,
Van rechts weghen altijd' des anders dienst betaemt,,
Dit is eylacen doch, deur veele sonder schaemt,,
Verlopen achteloos, buijten Regel end leer,,
Waer van Caligula, noch wreveligh ghefaemt,,
Gheensins de minste was, die doch 't sijnder oneer,,
Vier Oratoren wijs, verworghden hoort noch meer,,
Wenschten heel Romen noch, eenen hals metter daed',,
Hy soude die afslaen, met een slagh legghen neer,,
T'boosachtighe hert wreed' haeckt met lust nae het quaed,,
| |
T'Is soo ick bekent Draco, heeft wetten veel ghevonden,,
Lycurgus des ghelijckx, doch ten anderen stonden,,
Corandus en Solon, yder in sijnen vlydt,,
Om dat aen goede tucht, 't volck soud' blijuen ghebonden,,
In syende seer gheringh, al'tgheene dat belijdt,,
Pictates vol loff, sprekende zeker sijdt,,
Dat hier ten meesten deel, d'dinghen werden ghenomen,,
Aende veerkeerde hand'haeff alleen deur haet en nijdt,,
Die in Cicilien, sijn fabel noch dromen,,
Werden 't quaetste quelsel, gheacht soo als den vromen,,
Horatius verhaelt, euen wel fonder vaer,,
Nero wreed Senecam, dooden dat meer is Romen,,
Hy steken aenbrandt liet, ontsagh gheen jammer daer,,
Alleenlijck om te sien, hoe Troeyen brandend' waer,,
Bouen dit alles noch, den desen onverlaet,,
Deed' open snijden ras, 's moeder lichaem eerbaer,,
T'boosachtighe hert wreed' haeckt met lust nae het quaed'
| |
Prince.
DVysent oorzaken heeft, d'oude eerbare deuchd'
Die noch blosende lacht, als d'aencomde Ieuchd'
Tot een rimpelt aensicht, daer bouen te ontwinden,,
Deur Mantuanus klacht, haer leed' met ongheneuchd'
D'fonteyn Castalius, sijnde niet omt'verblinden,,
Te meerder reden noch, de wijle gaedt ontbinden,,
Marcus Aurelius, die d'Romeynen noyt verstieten,,
Dat's Princen leuen is, niet anders sijn beminden,,
Dan 't Ooghteycken en wit, waer nae al d'ander schieten,,
Hoe welt deur wellust 'sbrandt, en gulsigheydts genieten,,
Met Phaeton Icarus, oft meer gheen maet kenden,,
Patricius Coningh t' Corinthen soo hy hieten,,
Oock Terquinius fel, die sijn schoonvader schenden,,
Claudius die sijn Oom, Lucanum met ellenden,,
Kerckerden Otho Patroclum worghden versmaet,,
Domicianus die d'Orateurs ghingh versenden,,
T'boosachtighe hert wreed' haeckt met lust nae het quaed',,
Dirck Crynen ver veen Hooft-man der Goudts-blomen.
Const baert Devchd'.
|
|
Auteursrechtvrij