De schadt-kiste der philosophen ende poeten
(1621)–Jan Thieullier–
Auteursrechtvrij
[pagina 271]
| |
Refereyn.
INde Tusculanisch verschillinghen verhaelt
Cicero wel bedacht, en wonderlijck ghetaelt
Hoe dat onse verstand' is toe gheuought voorwaer,
Sek're saeykens der Deuchd' omringhet en bepaelt
Met ghedacht'nissen veel, de welcke soo wy haer
Lieten rijpen gherust, sonder hier ofte daer
Letsele aen te doen, ons souden helpen dringhen
Sonder twijff'linghe tot 't gheacht leuen eerbaer
Ende steruen heylsaem wilt dan voor alle dinghen
Ga naar margenoot+ Verwerpen Ledigheyd' gheen Traegheden ghehinghen
Maer Oeffent uwen gheest, in Arbeyd' goed' altijd'
Ga naar margenoot+ Daer werd' verkreghen yet, nuttigheydt salt inbringhen
Deur ghestadigheyd' willigh, drijft uyt verjaeght met vlijd'
Dat ghy aen and're hier, selfs misprijsende sijd'
Want wie bereydet is yemandens leuen,, quaed'
Te berispen moet selfs, van smette sijn bevrijd'
Dit is den wegh ter Deuchd', die hoogh' verheuen,, staed'
Ga naar margenoot+ 'TIs een loffelick dingh, den Mensch' hem aen te stellen
Beter en beter, doch, voor te gaen nae 't vertellen
Ga naar margenoot+ Der gheschied'nissen-waer, die verwecken ontsteken
Tot 't gheen dat eerlick is ten Spieghel sijn ghesellen
Ga naar margenoot+ Vliend' Armoed' noch ghebreck, soo voortijd's is ghebleken
Ga naar margenoot+ Aen Cleanthem seer vroed' gheen quaed' met quaed' te wreken
Matighended' gramschapp' in gheluck noch onspoed'
Ga naar margenoot+ D'verwe t' verschieten niet, noch haestelick te spreken
Hem te bestieren wel, in alderley ootmoed'
Want het alder nutbaerst', ter wereld' dit bevroed'
Is soo Seneca seyd', nieuwers in 't ouertreden,
Ende den rechten prijs, als dat men hulpe doed'
Dien daer men mede leeft (op aerden) hier beneden,
Ga naar margenoot+ Nochtans vijand' te sijn van valscheyd' en booscheden
Eer te bewijsen oock, oft niet soo euen,, gaed'
Die, die hebben verdient met der daed' ende Reden
Dit is den wegh ter Deuchd', die hoogh' verheuen,, staed'
| |
[pagina 272]
| |
Ga naar margenoot+ VAn sonden en ondeuchd' wilt nu terstond' afkeeren
Bethoonende de Const van 't welleven voleeren
Wilt ghy v seluensijn, een seer volcomen loon
Met ganscherkrachten dwinght Torne Nijd' haets begheeren
Gheen vergheldinghe souckt, de welcke brenght ten thoon
Ga naar margenoot+ Ydelen prijs of die leyd' inde giften schoon
Ga naar margenoot+ Der menschen, nu en dan, wilt v verheffen niet
In dies off diergelijck, maer geeft alleen de croon
De vruchtende 't ghenot waer deur d'bereydingh' schied'
Der herten t'welck sy, suyuerheyt, hoort en siedt
Ga naar margenoot+ Ende reynigheydt, der meed'wetenheydt bemind
Die van haer seluen tuyght' 't onredelijck verbied'
Begheerende gheensins rijckdomme, die verblind'
Makende gheen werck van wereld' noch 't werelds kind'
Ga naar margenoot+ Vlied' twist oneenigheyd', en sonder beuen,, laet
Gherecht' gheydt sijn v stut volght die all wijs ghesind'
Ga naar margenoot+ Dit is den wegh ter deuchd' die hoogh verheuen,, staed'
| |
Prince.SYd' niet traegh in v doen sorghvuldelick houd' wacht
Ga naar margenoot+ Met den kraenvoghel doch den Oyevaer neemt acht
De ontfanghen weldaed', steeckt uyt de slappe handen
Teghens vleesch lickelust die veelt en acht'ren bracht
leeringhe onderwijs, neemt tot hulp der verstanden
Ga naar margenoot+ In voorsichtigheyd' trouw' maeckt dat de herten branden
Sijt sober verteert meer, in Oly als in wijn
Hebt lief onnoselheyd' en vriend'schap aende banden
Der meed'lijden Eendraght en heyligheydt wilt sijn
Princen bindende v d'witten van elckx aenschijn
stelt gheneghentheyd' goed' met wille goedertieren
Ten lanteerne en licht, spaert moeyten sweet noch pijn
Wapenende versiet, den Gheest in dees manieren
Met stercke Lijdsaemheyd' sonder arbeyd' te vieren
En afstand' der ontucht ghedooght dat gheuen,, raed'
Om 't brenghen 't Aerd'sche huijs tot eer, Bijekens en Mieren
Dit is den wegh der Deuchd' die hoogh verheuen,, staed'
VVt Ionsten begrepen, per Hucassoon Sas
Godts Wet,, is Net. |
|