|
| |
| |
| |
Refereyn.
SOo die vleugels, den Arent bouen alle dieren
Nae die claer Son stieren, die d'eertryck can vercieren
Alsoo is opwaert gestreckt, der Philosophen leer
Na die godlijcke Son, en met goede manieren
Hebben sy gearbeyt bouen maten seer
Een leer, soo vol sproeten gemaeckt dat men telcken keer
Daer op gaende, ontrent het licht sou geraecken
Laet den costelijcken tijt niet voorby gaen meer
Maer comt seggen sy, wilt hemels soetheyt smaken
Want Godt die siet, al wat den mensch mach maken
Iae allen gepeysen aenmerckt hy seer vroet
Hierom ghy die Godts beelden sijt, wilt neerstich waken
Soo ghy wilt dat v geschiet, oock een ander doet
Draecht v manierlijck, sijt wijs in tegenspoet
Soeckt al wat hemels is, seer soet van weerden
Al wat den mensch hier heeft, doch hier blyuen moet
Want sijn erffdeel is hemels, en niet in der eerden.
DIe dan begeert te verwinnen sijn erffdeel
Moet rechtueerdich, godtvruchtich sijn geheel
En wat hem ouercomt, goetwillich verdraegen
Want tis beter schouwen het twistich casteel
En ongelyck lijden, als selfs doen met behaegen
En die met het sijn te vreden is, sonder claegen
Die mach wel vastelijck op Godt betrouwen
En allen wellust des werelts van v jaeghen
Beminnende dat ghy eeuwich moecht behouwen
Daer toe gaet den mensch recht, dat hy sou bouwen
Op het vast fondament, des hemels dinghen
Die Godt voor den mensch gemaeckt heeft, dat sy souwen
Tot sijnen dienste sijn, bequaem, sonderlinghen
En daerom moet den mensch sijn seluen dwinghen
Bevrijdende sijn siel, van scherpsnijdende sweerden
Der sonden, die hem dagelijcx door t'herte dringen
Want sijn erffdeel is hemels, en niet in der eerden.
| |
| |
EN is sijn erffdeel, dan vander eerden niet
Maer hemels, daer Godt is die ons gepeysen siet
En laet v siel, dan vander eerden niet verslonden
Met onrechtveerdigen ryckdom, hoe dat geschiet
Want Giericheyt, is t'Casteel van allen sonden
En hoouaerdije, is daer aen gebonden
Want sy is elck schaeylijck geweest, van beginne
Haestige gramschap, als ras bijtende honden
Dees sluyten syn erffdeel, dat hy niet en can inne
Want sy die deucht beletten, en godlycke minne
Daerom moet den mensch vrinden maecken tegen den noot
Want hoe veel wapenen hy had inden sinne
Hy can daer aff gemaeckt worden heel bloot
Sonder alleen die deucht, blijft hem een vrint groot
Die elck, by blijft, die willich is int volheerden
En elck mensch woort salich, door een geluckighe doot
Want syn erffdeel is hemels, en niet in der eerden
| |
Prince.
EEn sterck, bolwerck, tegen smenschen vyanden
Is die wijsheyt, die hem niet en laet in schanden
En wijsheyt, die bemint eenen soberen staet
En die soberheyt bemint, hy ontbint die banden
Der sonden; en door hope, verwint hy swerelts quaet
Sijnen naesten, comt hy doer lieffde te baet
Ende raijt hem, tot een godtvruchtich leuen
Dit syn dan die trappen, daermen met opwaerts gaet
Van veel geleerde, voor den mensch geschreuen
Maeckende t'saemen dees leer, om te aencleuen
Den wech der wijsheyt die eerst was gesloeten
Door hooueerdicheyt, als een ballinck verdreuen
Is dan dees leer, wt die monden gevloeten
Van vroede Leerars, en syn als sproeten
Om opwaerts te wercken als recht spruijtende geerden
Wel hem die met desen dou is begoeten
Want syn erffdeel is hemels, en niet in der eerden.
|
|
Auteursrechtvrij