De schadt-kiste der philosophen ende poeten

[p. 189]

Refereyn.

ONtlancx in den geest sijnde opgetogen,
Hebbe doorvlogen; vele landen en contreyen,
Seer schoon int aenschouwen onder 'themels bogen;
Tot consolatie en mijns herten vermeyen.
Ten lesten my vant in Parnassus palayen,
Daer ick ieerst sach Diana de godinne int velt;
Dat goddelijck beldt, met negen godinnen,
Seer costelijck verciert, in deuchden gestelt:
Daer quam oock Iuno, en Pallas haer vrindinnen,
Voor Iupiter goden, en geleerden ongetelt,
Als Philosophen, Grixsche met Latijnsche Poeten.
Zoroastes den Tarter, Trismegistus gebooren
In Egypten, met Theut die heeft geweten
D'inuentie der talen, die eer waren verloren.
D'afcompste der Goden: was alleen haer leere,
Alsdoen sprack Momus, hoort sonder becoren,
Luttel badt het geslachte sonder duecht en eere.

IVpiter stont op verciert met schepter en croone,
Wonderlijck in throone, vol Maiesteyt verheuen,
Ick ben, (sprack hy) den God bouen Goden schoone,
Die door authoriteyt al doet beuen,
My betaempt, alleene d'eere en reuerencie.
Ia sey Momus met cleyne loquencie,
Ghy hebt v voor Leda in een swane verkeert,
En van Europa syde in eenen Styr vereert:
Saturnus quam naer in woorden bedacht,
Verhalen sijn afcompts sijn gulde werelt,
Niemant der Goden en konste sijn gheslacht
Berispen, oft verleghen sijn eeuwe geperelt:
Ghebet geten v kint sprack Momus: dus syde veracht,
Phoebus daer naer sprack als die sonne blinkende,
Ick ben d'ouste der Goden des werelts heere,
Nochtans moest hooren door sijn quaet noch blinkende,
Luttel baedt het geslachte sonder duecht en eere.

[p. 190]

 

VVAnt ghy hedt sey Momus Phaeton laten regeren,

 

Vwen wagen die ghy alleen moest drijuen,

 

Waer mede en mocht de werelt niet deren;

 

Ghy verbrande d'eerde, men sach niet beclijuen:

 

Dit getuycht den Moor diet swert niet en kan afurijuen.

 

Ten lesten quam Venus daer oock getreeden,

 

Bad om audiencie, en verstaen haer reden,

 

Spraeck, siet hier ô Goden Cupido, die my verciert,

 

Is den wijsten, machtichsten, schonsten der Goden,

 

Van dit, al is hy scepper en regeerdere,

 

Scientie, bystant, liefde, macht sijn sijne boden,

 

Van des menschen herte alleen beheerdere,

 

Door goddelijcke-zeden, van Godinnen geviert,

 

Om daer inne te planten die liefde vercoren,

 

⁺ Dus wooret genompt d'oppersten God al is hy teere.

 

Hy is vt niet sprack Momus van Penia geboren,

 

Luttel baedt het geslachte sonder duecht en eere.

+ Paenia de. Paupertat.

Prince.

DIothema die Griexsche vol van science,
Die vele jaeren d'landt hadde geregeert,
Sprack, ghy Goden Heeren hoort mijn sentencie,
Al heeft Ermoede Cupido gegenereert,
⁺ Nochtans was Porus sijn Vader groot van macht,
Der Goden Raetst-heere, seer rijck en wijs gheacht,
Die sijn kint heeft wijsheyt en deucht geleert,
Die van te vooren door d'Ermoede was veracht,
Naer dat hy met sciencie, met deucht heeft verbreet,
Is bouen alle Goden in hemel aenbeden.
Heeft voorts, Apollo, Pallas, Phebus gecreert,
Alle kinderen der liefde vol vrome seden.
Tot v ô Princen die v afcomste blasoneert,
En een ander veracht, versmaet ia viloneert,
Keert v tot deucht; tot v afcompste vereere.
En Momus gulde sententie oock wel noteert,
Luttel baedt het geslachte sonder deucht en eere.

B. Hootman.

+ Porus Deus Consilij.