|
| |
| |
| |
Refereyn.
LEdicheyt wat houdt ghy menschen onder v solen,
Ghestolen,, haer faem en ghebrocht in dolen,
Ter scholen,, hout ghy snel veel mans en vrouwen,
Ontuouwen,, wilt Aristoteles omverholen,
Als colen,, verdomt hy die op ledicheyt bouwen,
Flouwen,, wilt niet in arbeyt maer vast betrouwen,
Aenschouwen,, salmen de deucht seer delicaet,
De daet,, van ledicheyt brinckt ons int vijandts clouwen,
Rouwen,, salt ons hier namaels dit wel verstaet,
Baet,, salmen dan vinden vroech ende laet,
Den raet,, van Plato wilt nu volghen naer,
Haer,, prijst hy die aerbeyden naer den hoochsten graet,
T'saet,, van ledicheyt is quaet soo het blijckt voorwaer,
Maer,, den ghewillighen aerbeyt valt niemant te swaer,
Daer,, den lueít is seght Democritus met jolijt,
Strijt,, teghen de ledicheyt en vreest geenen vaer,
Schout ledicheyt tot aerbeyt v bereyt t'is nu tijt.
QVinctus Curtius tuijcht ons reyn wt ghelesen,
Midts desen,, dat wt ledicheyt mispresen,
Geresen,, commen meest der siecken vlaghen,
Vol plaghen,, is ledicheyt quaet om genesen,
Bewesen,, wordet dickmael men derft niet vraghen,
Ghewaghen,, hoortmen van Draco met behaeghen,
Gheslaghen,, heeft hy die ledich ghinghen tot der doot,
Bloot,, van deuchden is luijheydt voor vrinden en maeghen,
Iaghen,, sietmen haer altijt tot vals exploot,
Groot,, van deuchden is den aerbeyt in s'weereldts conroot,
Ter noot,, can den aerbeyt veel droef-heyt staeken,
Maecken,, moetmen den wech der deucht met menich aenstoot,
Geboodt,, ons Euripides voor alle saeken,
Waeken,, moeten wy om tot deucht te geraeken,
Smaeken,, sullen wy goede vruchten breet en wijt,
Met vlijt,, laet ons vlieden ledige blaes kaeken,
Schaut ledicheyt tot aerbeyt v bereyt t'is nu tijt.
| |
| |
DEn mensch ledich sonder geleertheyt hier beneuen,
Al beuen,, gaen sy ter doot door sulcx aencleuen,
Gheschreuen,, heuet Seneca ick bent aendachtich,
Leughenachtich,, sijn sy van de deucht begeuen,
Bleuen,, sijnse in noot door haer listen prachtich,
Onsachtich,, leeft den mensch door ledicheyt crachtich,
Verpachtich,, ismen de deucht door sweet sijns aenschijn snel,
Wel,, tuijghet Hesiodus den wijsen slachtich,
Clachtich,, valt niet den arbeyt sal v dijncken spel,
T'ghequel,, van ledicheyt wilt verdrijven fel,
T'beuel,, van Plutarcus wilt niet ouer-treden,
Met reden,, leert hy ons door een bly opstel,
Den rel,, van ledicheyt moetmen sijn affgesneden,
Vol vreden,, den tijt in wetenschap besteden,
V leden,, altijt tot aerbeyt voegende sijt,
Nijt,, wilt staeken doet als veel geleerde deden,
Schout ledicheyt tot aerbeyt v bereyt t'is nu tijt.
| |
Prince.
PRincelijcke Princen wilt altijt wesen bereet,
D'leet,, te vreken van v ondersaeten met bescheet,
T'sweet,, laet v wtbreken sonder vernoeyen,
Groeyen,, wilt in de leeringh van Virgilius heet,
Vreet,, laet v niet blijcken wilt de saeken goeyen,
Vloeyen,, laet gheduerighen aerbeyt wilt v spoeyen,
Voeyen,, wilt weduwen en weesen biedt haer de hant,
D'lant,, sal dan floreren sonder v te vermoeyen,
Verfoeyen,, sult ghy t'swereldts wellust aen elcken cant,
Bystant,, sullen v doen v ondersaeten want,
Den brant,, der lieffden sal in v blijuen binnen,
Minnen,, wilt Horatius onder wijs treomphant,
Niemant,, is iet gegeuen willet versinnen,
Winnen,, can men niet sonder aerbeyt te beginnen,
Kinnen,, doet ons Cato om hier aff te sijn beurijt,
Spijt,, elck moet rekening geuen vrint oft vrindinnen,
Schout ledicheyt tot arbeyt v bereyt t'is nu tijt.
Niet sonder Godt.
|
|
Auteursrechtvrij