Devote oeffeninghe op de vijf lettere van de soete ende alderheylichste namen Iesus ende Maria

[p. 482]

Meditatie Vanden Heyligen Vader Franciscus Xaverius, Priester der Societeyt Iesu, ende Apostel van Indien. Desen is my een uytverkoren vat, om mijnen naem te draghen voor de Heydenen ende Coninghen, ende kinderen van Israel. Actorum. 9.

Eerste Poinct. Desen is een uytverkoren vat, &c. Hy is waerachtelijck verkoosen geweest van God, om door zijn geselschap te ver-eeren soo heylighe vergaderinghe van den heyligen Vader Ignatius, daer hy eerst mede spottede. Hy is verkoosen van Godt almachtich, om Indien te bekeeren: Hy is van Godt verkosen, ghelijck te kennen ghegheven

[p. 483]

heeft dat hemels visioen, in het welcke hy hem liet voorstaen dat hy een Indiaen droegh op zijn schouderen, ja also dat hy van het ingebeelde gewichte ontspronck uyt sijnen slaep: hy is van God verkosen, so betuyght den H. Vader Ignatius, om in die plaetse van P. Bovadilla (die om sijn sieckte bedwongen was t’huys te blijven) in Indien te reysen. Ghy insghelijcx afghesneden van de weret, ende verkosen onder de kinderen Gods, het welck aen duysenden beter als ghy niet ghejondt en is, siet dat ghy uwen roep wel waer neemt.

2. Poinct. Aenmerckt hoe dat den heylighen Vader Xaverius was een vat ter eeren, een vat vol deuchden, een vat van aerde, maer draghende eenen hemelschen schadt, bewarende door eene besondere weldaet Godts, de Bloeme van die maeghdelijcke

[p. 484]

reynicheydt onghequetst ende ongeschonden, daghelijcks vernieuwende die belofte van reynicheydt, ende dat principalijck int beginsel sijnder meditatien: voorwaer een uytverkoren vat ende een tabernakel vanden heylighen Geest: want zijn lichaem oock gheheel ghevonden is, naer dat het in brandende kalck langhen tijdt was begraven gheweest, ende de vijfste maendt naer zijn doot wel-rieckende bloedt ghestort heeft, eene klare ende over groote ghetuyghenisse van zijn heylicheydt: jae is oock naer sesthien maenden vol saps ghevonden gheweest. O hoe schoon is een suyver gheslachte! Ick sal pooghen naer te volghen dese Engelsche suyverheydt van den heylighen Vader Xaverius, daghelijcks vernieuwende die ghelofte oft die begeerte van te gelooven.

[p. 485]

3. Poinct. Om mynen naem te draghen voor die Heydenen ende Coninghen ende kinderen van Israel.

Aenmerckt hoe dat hy den naem Iesv ghedraghen ende verkondicht heeft aen Barnaren ende Heydenen: in woorden ende wercken heeft hy Iesum beleden, voorwaer ist saecke dat het zoo triumphant is door een levreye te bewysen, datmen is van het hoff van eenen Hertoghe, door eenen sluyer datmen is een soldaet van den Coninck, wat moet het dan wesen, dat men den naem Iesv draegt ende dat in d’ooghen ende ghetuyghenisse der Enghelen?

4. Poinct Ick sal hem toonen hoe veel hy verdraeghen moet voor mynen naem.

Hy heeft het hem ghetoont, als hy

[p. 486]

droomde, dat hy eenen moor droech op zijn schouderen. Den Duyvel is gewoon te verghen het ghene dat hy draghen moet, aen die hem dient. Christus en bedriecht niet, hy toont het ghene dat wy lijden moeten, ende dat niet voor eenen wereldtlijcken Prince, maer voor zijnen name. Voorwaer het sal ons in der eeuwigheyt glorieus zijn, dat wy wat ter liefden van hem gheleden hebben.

5. Poinct. Aenmerckt met wat een begeerte hy gewenscht heeft voor het gheloove zijn bloet te moghen vergieten. Aenmerckt wat hy al gheleden heeft, nu in spijs ende dranck, nu in koude ende naecktheyt, nu in het brandende sandt, nu zy selven voor andere castyende tot den bloede toe, nu van de duyvels ghegheesselt: dit lijdt hy altemael ende voor wie? voor den naem Iesv: ghy die daer zijt een beminder Iesu, ghy moet ar

[p. 487]

beyden te wesen een medegesel vanden heylighen Xaverius in het lijden, om hier naemaels hem te verghesellen in glorie.