Devote oeffeninghe op de vijf lettere van de soete ende alderheylichste namen Iesus ende Maria

[p. 372]

Des Avonts slapen gaende. In den naem des Vaders, ende des Soons, ende des Heylighen Gheests, Amen. Ghebedt.

Ick love, gebenedijde, ende danckt den Heer mijnen God, d’alderheylichste Moeder ende Maghet Maria, den Enghel mijnen bewaerder, den Heylighen N.N. ende alle Gods lieve Heylighen, van alle weldaden, die ick heden, ende alle mijn leven vanden Hemel ontfanghen hebbe.

Wilt o lieve Heere, verlichten mijn herte, omdat ick, magh komen tot oprechte kennisse, ende waerachtich berouw van mijne sonden, door de welcke ick heden uwe Goddelijcke Majesteyt hebbe vertorent.

Overlopen hebbende van ure tot ure, al dat desen dach ghepas

[p. 373]

seert is, in gedachten, woorden, wercken ende versuymenissen, so stae ick mijne sondighe ooghen tot u, o genadighen Godt, vergeeft my bermhertelijck alle mijne sonden, met de welcke ick heden, ende alle mijn leven uwe Goddelijcke Majesteydt hebbe vertoorent. Laet uwe onmetelijcke goetheyt mijne cranckheyt voorkome ende ghenesen, want ick bekenne, dat ick geenen toevlucht en hebbe dan alleen tot u. Ende steunende met al mijn betrouwen op u oneyndelijcke bermhertigheydt, maecke ick een cast propoost, van nu voortaen u beter te dienen, ende met uwe Goddelijcke gratie my van dese sonden te biechten, ende neerstelijck te beteren.

Een Formulier van contritie ofte volkomen berouw der sonden uyt liefde tot Godt boven al, waer mede, te weten, met berou en liefde, als met twee sleutels, men de Hemelen oopent.

[p. 374]

Ick kenne ende ‘tis van herten leet, mijn Heer ende mijn Godt, dat ick teghens u ghesondicht hebbe: dit rouwt mijn ende is my leet, het is my grodelijck leet, niet ten opsicht van de hele of van den hemel, maer omdat ghy den Heer zijt der genaden ende den Godt van aller vertroostinghe, den Vader mijns Heeren Iesu Christi, ende mijnen Vader die inde Hemelen is, den welcken ick boven al beminne ende eere, ende den welcken is al dat ick hebbe ende behoeve in hemel ende op aerde. Daerom sychte ick met rouw, ede wensche dat ick dit soo mochte ghevoelen, ghelijck ick ghevoele het ongemack mijns lichaems, het verlies mijnder tijdelijcker goederen ende van mijnder liefste vrienden. Aensiet de begheerte mijns herten, ontfermt u mijnder o Heere, die der sondaeren doodt niet en begeert, ick stiere mijn herte tot u vol van leedtwesen, mijn

[p. 375]

ooghen van ranen, mijn ziele vol van hoope: want al hebbe ick gesondicht, nochtans en hebbe ick u, den Vader, ende den Soone, ende den H. Gheest niet gelochent, maer gelooft, ende den Heere, die het al gheschapen heeft, ghetrouwelijck aengebeden. Spaert my dan door uwe goetheyt ende door het dierbaer bloet van uwen eenighen beminden Soone: waer door gelijck ick betrouwe vergiffenisse te vercrijgen van mijnder sonden, alsoo verhoope ick ende neme vast voor my liever alle quaet te lijden, jae de doot te sterven, dan uwe hooghe Goddelijcke Majesteyt weetens ende willens met eenighe doot-sonden te vertooren. Ick wil mijne sonden, ghelijck ick schuldigh ben, met uwe gratie biechten, mijn leven beteren, boete ende restitutie doen, ende inder eeuwicheyt niet afwijcken van uwe gheboden. Ick vergheve oock t’uwer liefde geerne

[p. 376]

alle quaet ofte leet door eenige mensche my aen ghedaen, ende wille alle menschen, oock mijn vyanden beminnen om u heylich exempel, die uwe Sonne doet schijnen over die goeden ende quaeden, ende ghebiedt dat wy bidden oock voor die ghenen die ons vervolghen, Amen.