Devote oeffeninghe op de vijf lettere van de soete ende alderheylichste namen Iesus ende Maria

Vande Seven woorden:

Stem: Den tijdt is hier.

1. Den tijt is hier
Wilt nu mee droevigh wesen
Met een Revier
Vloeyende int saysoen,
De liefde fier
Laet van u zijn ghepresen,
Met goe manier,
Ter cruyce wilt u spoen,
Hoort hoe goedertieren
Dat is d’eerste blasoen,
Die soo in liefd’ is voor-ghegaen,
Bidt voor die hem aen’t cruyce slaen,

[p. 306]

 

Vader verghevet haer, siet aen,

 

Sy weten niet wat sy doen.

 

 

 

2. Aent cruys voorwaer,

 

Is hy soo hoogh verheven,

 

Een Middelaer,

 

Vol liefd’ der zielen spijs

 

Comt allegaer,

 

Wilt hem met Min aencleven

 

Sijn liefd’ aldaer

 

Wilt hier in gheven prijs,

 

Als de Moordenaer,

 

Dus roept hy met woorden wijs:

 

O Heer my doch ghedachtich zijt

 

Als ghy comet ghebenedijt;

 

Huyden sult ghy met mijn verblijt,

 

Wesen in’t Paradijs.

 

 

 

3. De liefde reyn,

 

Heeft hier aldus gebleken,

 

Ons alghemeyn

 

Die nu vol sonden zijn,

 

Tot troost certeyn

 

Comt nu ghy ingeseten

[p. 307]

 

Tot die Fonteyn

 

Der zielen Medecijn,

 

Dat edele greyn

 

(Siet hier de Moeder fijn)

 

Seyde: Vrouw’ siet uwen Soon.

 

(Daer na) siet uwe Moeder schoon.

 

Hoort doch hier eens dese toon,

 

Vol liefd’ als Kristelijn.

 

 

 

4. O Liefde groot!

 

Wie soud’ u niet beminnen?

 

In sulcken noot,

 

Werde ghy noch versmaet,

 

Die totter Doot

 

V bloet had laten rinnen,

 

Voor ons Sondaren snoot

 

Een vaste toeverlaet

 

Hangende bloot

 

Aen’t cruys roept metter daet:

 

Mijn Godt, mijn Godt (nu hoort en siet)

 

Wiens tranen sullen breken niet,

 

Als dit geluyt sijn hert inschiet

 

Waerom ghy my verlaet?

[p. 308]

 

5. Toont liefdens aert,

 

Wilt med’ooghen bewijsen:

 

Godt openbaert

 

Sijn liefd’ in’t aertsche dal

 

(Siet hoe vermaert)

 

Dit is voorwaer de spijse,

 

Die hy verclaert,

 

En d’Vader gheven sal.

 

Bent ghy beswaert,

 

(Siet hy roept over al)

 

Mijn dorst, mijn dorst, comt al gemeyn,

 

Laeft my met eender hertje reyn,

 

Dit gheschiet om u certeyn,

 

Die leght door Adams val.

 

 

 

6. ‘tIs al bereyt,

 

Gaet ’t Bruylofs cleet aen-trecken,

 

Door suyverheyt,

 

Wt alder zielen cracht:

 

Tot danckbaerheyt,

 

Soo wilt u ziel verwecken,

 

Met tranen schreyt,

 

Dat ghy soo onbedacht

[p. 309]

 

Van achteloosheyt

 

Soo dickwils zijt versmacht:

 

Dat ghy by na vergeten sout

 

Christus die sturf aen’t cruycen hout:

 

En lijdende soo menichfout

 

(Roept) het is al volbracht.

 

 

 

7. Princen wilt gaen,

 

De aert begint te beven,

 

Wy hebben misdaen:

 

Alle gaer minst en meest,

 

Siet dit eens aen!

 

Aent cruys wort ‘tal vergeven:

 

Comt die zijt belaen!

 

Comt al ter hooger Feest!

 

Siet de Pellicaen!

 

Zijt langer niet bevreest!

 

‘tVoorhangsel scheurt, hy breect den band,

 

(Siet hoe dat Godt in liefde brant)

 

(Roept!) ô Vader in uwen handt

 

Beveel ick mijnen Gheest.

Hier naer volght, de Litanie tot den ghekruysten Christum, mede op en Vrydagh ghevoeght.