woordich waren, so heeft hy gesien datser alle waeren, behalven alleen zijnen broeder Ioscio, waer af verwondert zijnde, neempt zijne lanteerne ende gaet recht naer de slaep-plaetse: hy komt tot zijn bedde, vint hem legghende, doet zijn beste om hem te ontwecken, maer so hy hem wat aendachtelijcker aensach, bemerckte hy dat hy t’eenemael doot was, met zijne groote verwonderinghe, ende datter ghesprooten waren vijf schoone roosen uyt zijn aenschijn, alle gheteeckent met eene lettere vanden hoochweerdighen ende saelighen naem Maria, ende met het beginsel vande vijf Psalmen die hy ghewoon was te lesen: soo dat de roose die uyt den mondt sproot: droech de eerste lettere M, ende het eerste Versken van den Psalm Magnificat. De tweede komende uyt de rechte ooge, droech de tweede lettere A, met het eerste Versken van den Psalm Ad Dominum cum tribularer. Op de derde roose ghewortelt inde slincke ooghe, was de derde lettere R, ende het eerste Versken vanden derden Psalm Retribue. Op de vierde spruytende uyt de rechte oore, was de vierde letter I, ende het eerste Versken vanden vierden Psalm In convertendo.