Parochieboek van Iseghem, gevolgd door de levensbeschrijving des H.Hilonius

[p. 510]

§ XXVII.
Vereering der relikwien van den heiligen Hilonius, bewaerd te Solignac.

Domine... in Sanctorum tuorum Reliquiis mirabilia operaris.
Heer... gy doet wonderheden door de relikwien van uwe Heiligen.
Orat. in Fest. SS. Reliq.

'T is eene katholyke waerheid, veropenbaerd van God en door het heilig koncilie van Trenten voorgesteld om te gelooven: Dat de heilige ligchamen der heilige martelaers en anderen welke met Christus leven, die levende lidmaten van Christus en de tempels geweest zyn van den H. Geest, door wien zy tot het eeuwig leven zullen verwekt en verheerlykt worden, door de geloovigen moeten vereerd worden; en dat God, door dezelve, vele weldaden aen de menschen bezorgt: zoo dat degenen die houden staen dat men de relikwien der heiligen geene eerbewyzing noch achting schuldig is, of dat deze en andere heilige gedenkenissen van de geloovigen onnuttiglyk vereerd worden, en dat men de rustplaetsen der heiligen vruch-

[p. 511]

teloos bezoekt om hunne hulp te verwerven, teenemael te veroordeelen zyn; zoo als ze de Kerke overlang veroordeeld heeft en ook nu veroordeelt⁽¹⁾.

Zoo dan de moniken van Solignac, by wie de H. Hilonius stierf, bewaerden zyne eerbiedweerdige relikwien met zorg en nauwkeurigheid.

In 1502, bezaten zy deze nog geheel en ongeschonden. Volgens een oud schrift, in hun orden bewaerd, zyn de relikwien van den heiligen Hilonius, ten jare 1502, in een nieuwe vergulde kasse verplaetst geweest. Hetzelfde stuk vermeldt dat er voor de oorlogen van Frankryk met Engeland, in de XIII^de en XIV^de eeuw, veel devotie bestond tot deze relikwien, maer dat ze, by gevolg van die oorlogen, merkelyk verminderd was.

In het evengenoemde schrift is er nog te lezen dat men, in oude tyden, zyne toevlugt nam tot den heiligen Hilonius om, door zyne voorsprake, na langdurige droogten, regen te verkrygen. Wy zullen de woorden van den schryver letterlyk laten volgen:

(1) Conc. Tr. Sess. XXV, de Inv. Vener. et Reliq. SS.

[p. 512]

‘Ten jare 1065, op den 3^den September, wezende de feestdag des heiligen Remaclus, was er een zoo groote schaerschheid van water, by gebrek aen regen, dat de vruchten en de menschen vergingen. Hierop deed de kerk en het volk van Solignac ter eere Gods, en der heilige Maegd, en aller heiligen, en voornamelyk des heiligen Hilonius, wiens ligchaem in hunne kerk berustte, eene processie, waerin het ligchaem van Hilonius, eerbiediglyk, van wyk tot wyk, rondgedragen wierd, zoo als men, in diergelyken nood, plagt te doen. Nauwelyks was de processie geëindigd en het ligchaem op zyne voorige plaets wedergedragen, of het begon zoodanig te regenen dat de boomen, enz. herleefden.’

Joannes Mabillon, by wien men deze wonderdaed beschreven vindt, bemerkt dat zulks, naderhand, menigmael, en onderander in 't jaer 1656, geschied is. Hy voegt er by dat men ook, te Solignac en in 't omliggende, gewoon was den heiligen Hilonius te aenroepen tegen de ziekten en gebreken der kinderen.

[p. 513]

De relikwien van den heiligen Hilonius wierden, in de XVI^de eeuw, ten grooten deele, door de woedende Calvinisten verbrand; evenwel, volgens den geleerden schryver Mabillon, is er een deeltje van deze kostelyke overblyfsels aen de vlammen ontsnapt; hy zegt dat eenige halfverbrande beenderen van den heiligen Hilonius, te samen met zyn heilige assche, te Solignac bewaerd worden. Dit getuigt ook Adrianus Baillet, in zyn boekwerk, getiteld: Les Vies des Saints.

De mirakels van God gedaen door de relikwien van den heiligen Hilonius, moesten noodzakelyk het volk van Iseghem, waer hy patroon is, doen verlangen om eenige overblyfsels van dien heiligen man te bezitten. Inderdaed, Paschasius De Bakker, pastor van Iseghem, heeft, ten dien einde, over ruim eene eeuw en half, eenen brief geschreven aen Zyne Doorluchtige Hoogweerdigheid, Ludovikus Antonius de Noailles, aertsbisschop van Parys, om, door zyne tusschenkomst, deze relikwien te bekomen. Dezen brief zoo merkweerdig, on-

[p. 514]

der vele opzigten, kan men vinden in 't kostelyk werk: Acta Sanctorum Belgii⁽¹⁾. Wy hebben dezen brief uit het latyn in 't vlaemsch vertaeld, en wy zullen hem hier laten volgen, geenszins twyfelende of men zal dit oud stuk, met smaek, doorlezen.

(1) Tom. V, Fol. 396.