Morgenrood

[p. 72]

LXIV Schuchtere Vriendschap

En trillend vulde ik 't zelfgevlochten mandje
Met bloemen, zelfgeknipt van vloeipapier,
Mooi roze en blauw en, schaamrood fluistrend: - ‘Hier,
Voor jou!’ lei 'k mijn geschenk in 't lieve handje.

En blozend oogde ik door een wimperkier
Naar blij een blik uit de oogen van mijn santje -
Geen loon van lof kreeg 't schamel offerandje.
Zij dankte schamper - Doch zij bleef mij dier.

Ik vroeg beschroomd: - ‘Hou je ook van sprookjes lezen?’
- ‘Lees jij nog sprookjes? Ik ben veel te groot.’
Half trotsch, half bang, gaf 'k mijn geheim haar bloot:
- ‘Ik maak er zelf wel!’ Killer dan mijn vreezen,
Verstolde een hoonlach liefde en hoop tot ijs.
- ‘Jij? klein dom kind, maak dát een ander wijs!’