De singende swaens toe-gift boven den lof-sangh der heyligen bestaende in verscheyde geestelijcke liedekens
(1655)–Willem de Swaen–
AuteursrechtvrijStem: Wanneer den gulden Dageraed, Ofte: Het Meysjen hadder een Ruyter lief. Ofte: Ach! all' mijn sonden zijn mijn leedt. Siet fol: 75.Als ick was laetstmael uytgegaen,
Heb ick een soete reuck ontfaen;
| |
[pagina 84]
| |
Ick sagh met douw beladen
De open-gaende bladen.
2. Ick sagh de kruyden spruyten uyt,
Ick hoorden-aen een soet geluyt:
De vogelkens die songen,
In 't veldt de beesjes sprongen.
3. Ick sagh den gulden Butter-blom,
Die in de velden droegh haer rom;
Ick sagh de Door-bes bloeyen,
Ick sagh de boomtjes groeyen.
4. Ick sagh de Imp'riaelsche kroon,
Die haer vertoonden wonder schoon;
Ick kon voorwaer niet sinnen
Haer peereltjes van binnen.
5. Ick sagh de Wey bekleedt met gras;
Ick rusten, ick hiel stil mijn pas;
Ia ick gingh nederleggen;
Ick docht, wat wilt dit seggen.
6. Ick docht, hoe goedt is Godt den Heer,
Die ons de Lenten nu brengt we'er,
Wien met haer quinckeleren
De vogelkens vereeren.
7. Ick docht, hoe fraey is nu de Wey,
En ick verweckten soet geschrey,
Om dat ick Godt Almachtich
Soo weynich was gedachtich.
8. Ick docht, hoe helder is de lucht,
Ick trock uyt 't hart een diep ghesucht:
Ick docht, och of mijn wooningh
Was hy des Hemels Coningh!
9. Ick docht hoe schoon moet wesen Godt,
Die dus de boomen ciert met lot:
Och of ick eens mocht komen
By die dus ciert de boomen!
10. Ick docht, en sey; Och of mijn ziel
De glans der deughden soo behiel!
G'lijck als haer glans behouden
Die blommen, die 'k aenschouden.
| |
[pagina 85]
| |
11. Ick docht, 't is wonder dat ick ben
Soo slecht, dat ick mijn Godt niet ken:
Ick docht, en gingh oprijsen,
Om dat ick Godt sou prijsen.
12. Ick sey; Godt moet ten allen tijdt
Gelooft zijn, en gebenedijdt:
Wat seght ghy hier van menschen,
Wilt ghy dit oock niet wenschen?
Age, vincis. |
|