De singende swaens toe-gift boven den lof-sangh der heyligen bestaende in verscheyde geestelijcke liedekens

Des Wereldts Ydelheydt.

Stem: O Galathee! mijn schoone Veldt-Godin. Ofte: Godt-Vader, die in d'hooge Hemel zijt. Siet fol: 1.

Adieu, ô Wereldt, Adieu Ydelheydt,
Op wien ick langh mijn sinnen heb geleydt;
'k Wil van u scheyden // sonder verbeyden,
Want ick bemerck, dat ghy my hebt verleydt.       'k Wil van u &c.

2. Al uwe lusten, en u soete spel,

Socht ick voor dees, en smaeckten my oock wel:
Maer dese vreughden // die my verheughden,
Gewordne zijn aen my een groot gequel.

3. Door mijn cieraed scheen ick een aerdtsch-Godin;

Der kleed'ren kost'lijckheydt was mijne sin.

[p. 75]

 

Mijn cierlijck proncken // mijn soete loncken,

 

Getrocken hebben meenigh tot mijn min.

 

4. Ick liet mijn hayre-lockjes hangen ne'er,

 

Gekruit, geciert met gout en zy wel-eer.

 

Dansen en springen // lichtveerdigh singen,

 

Voor desen pleegh te zijn mijn groot begeer.

 

5. Begeerigh was mijn hart na nieuwe pracht,

 

Hier op mijn sinnen speelden dagh en nacht:

 

Ick staeghs ontbode // de nieuwe mode,

 

Met yver werden dees van my verwacht.

 

6. Genegen was ick tot de jonge jeught,

 

Het jongh geselschap was mijns harts geneught:

 

Al wat te geven // weet in dit leven

 

De valsche wereldt, dat was my een vreught.

 

7. Maer nu beween ick 't geen ick heb beprouft,

 

Om dese vreughden is mijn hart bedrouft;

 

Dees wil ick haten // dees wil ick laten,

 

Gheen ander vreughd mijn hart dan Godt behouft.

 

8. O Iesu lief! neemt weg doch mijne smart,

 

Wilt (Iesu!) troosten mijn bedroufde hart:

 

Treckt al mijn minne // treckt al mijn sinnen

 

Die in dees wereldt zijn geweest verwardt.

 

9. Ghy zijt die geen, die 't hart vermaken kent,

 

Waerom mijn ziel haer oogen tot u wendt.

 

Zijt my gedachtigh // ô Godt Almachtigh,

 

Mijn lieve Iesu! in mijn's levens end.

Age, vincis.