|
| |
| |
| |
Triumph van den H. aerts-engel Michaël
Beschermer der Reden-rycke Gilde tot Duynkercke behaelt op den hooveerdigen Lucifer en synen aenhangh
Wie dreyght hier in de locht uyt syn rubyne kar
Met een twee-snedigh sweert het spits der morgen-star?
Wat twist kant tegen een de negen Engel-Chooren?
Ick sie Prins Michaël op Lucifer vol tooren,
Neer-donderen het strael van syn gevlamde schicht:
Ick sie het derde deel der Geesten, van hun plicht
Gheweken, en vervoert door dolle hooverdye,
Sigh keeren tegen Godt en syne Heerschappye:
Der Seraphynen licht is teenemael verdooft,
Door 't wederspannigh vyer van 't Engels opper-hooft.
Hoe is den glans ontzet van dien lazuren Hemel!
't Hooveerdigh Geesten-rot, stelt in een swert gewemel
Van peck en swavel-vyer, sigh tegen Michaël.
Den trotsen Lucifer maent ieder mee-ghezel,
Uyt syn metale kar ghevoert door twee paer draken,
Die uyt hun groene keil vergift en solfer braken;
Den vasten Hemel dreunt door 't woedende ghedrom,
En yselyck ghebaer van 't twistigh Engeldom;
Elck heeft syn wezen en oirsproncklyckheyt vergeten;
Versoeninghs hoop is uyt; de willen zyn bezeten
Met onversoenb'ren haet, die dies te feller koockt,
Om dat sy, tegen een, twee broeder-Legers stoockt;
| |
| |
De muyters vallen aen als giftighe serpenten,
En spouwen niets dan vyer op Godes Regimenten,
Sy dryven storm op storm, en trachten met ghewelt
Te winnen d'overhandt in 't vyerigh Hemel-veldt;
Wanneer Vorst Michaël geterght door dit braveeren
Recht tegen Lucifer syn snelle kar doet keeren,
En slingert dry-werf in 't vyer-spouwende gesicht
Het schitterende strael van synen blixem-schicht:
Den vloeck, door dezen smack stort om in synen wagen,
De draken door den glans van 't Hemels vyer verslagen,
Slaen over met de kar; sy sincken uyt de locht,
En sleypen nae beneên al 't overigh ghedrocht,
Dat op den zelven stont af-sienigh en wanschapen,
Niet van de vorm behoudt waer in het was geschapen,
En door den zelven smack ten afgrondt neder-sinkt;
Waer nae Godts Campioen voor syne benden blinckt;
Als eene middagh-son ter wolcken uyt-ghestegen,
Soo praelt hy met syn heyr naer dien gewonnen zegen
En praelende, bekent, dat al den roem en eer,
In dezen kamp behaelt, behoort den Opper-Heer.
O Seraphynen Prins! terwylen ghy daer boven
Voor Godt den Schepper voert in uwe gulde Hoven,
Terwylen ghy hem daer in aller eeuwen pryst,
En onderdaenigheyt met g'heel uw Heyr bewyst:
Terwyl ghy d'Enghelen hun sangen doet erhaelen,
Om syne wonderheên en grootheyt af te maelen;
Weckt onzer Ziele-kracht door zelven yver, aen,
Om naer des Hooghstens roem, en prys en eer te staen:
Leert hoe wy onze pen en stemme moeten paeren,
Om syne Heerlyckheyt en goedtheyt t'openbaeren
Syn Heerlyckheyt, voor wie elck Engel buyght het hooft
| |
| |
Syn goedheyt, die den mensch syn eygen Troon belooft.
Gelyck ghy besigh zyt met stadigh hem te vieren,
Doet stadigh oock naer hem ons hert en wenschen stieren,
Wy roepen u tot Vooght en tot bescherm-Heer aen,
Wilt ons in uwe sorgh en onderwys ontfaen:
O Hemelschen Apol! ghy kont in onze sinnen
Ontsteken meer vernuft, dan al de Sangh-Goddinnen;
Wy smaden Helicon, en wat daer neder vloeyt,
Wanneer gy onzen geest met 's Hemels dauw besproeyt:
Noyt konde ons Dichterdom een weerder Hooft aenroepen,
Dan hem, die vooren singht aen alle d'Engel-Troepen,
Dan hem, die 's Heerens Naem verheft van Choor tot Choor,
En stadigh schallen doet gheheel den Hemel door...
O! dat wy hier op aerd, soo ghy in uwe Zaelen,
Dien Goddelycken Naem met sangh en spel erhaelen,
Dat ons geen lust vervoer tot Rym noch Poësy,
Dan tot verheffinghe der hooghste Heerschappy:
Maer t'wyl wy ons, met u, tot dezen lof begeven,
Dat wy oock door uw hulp den dwingelant doen beven,
Die heden in ons hert soo groot ghesagh begeert,
Als in het Hemelryck voor dat hy wierdt verneert;
Soo sullen wy met u naer dezen tydt verblyden,
En Godes roem en eer in eeuwigheyt belyden.
|
|
Auteursrecht onbekend