Werken. Deel 6
(1934)–Michiel de Swaen–
Auteursrecht onbekend
[pagina 195]
| |
Antwoorde
| |
[pagina 196]
| |
Sy seggen al gelyk: om schatten te versamen,
Waerdoor men schoonheyt, recht, en wetten weet te pramen,
Een ieders achtingh krygt, en alle lust voldoet.
Soo waer is 't, dat genot van rykdom, gelt, en goet
Wort heden aengesien, geschat, en opgewegen,
Als t' opperste geluk, den aldermeesten zegen.
O dwase, die op stof van silver, gout, en gelt
Den steun van uwe rust, en vergenoegen stelt,
En, door die blinde lust verwaendelyk gedreven,
Denkt, dat u alles wort, voor gulde munt, gegeven!
O Sinneloose, die den rykdom soo waardeert,
Dat gy van ieder hoopt, daer door te syn geeert,
En uwe geltsucht laet soo boven maet aengroeyen,
Dat geen besit van goet die machtigh is te snoeyen!
Eylaes! hoe qualyk geeft men dit den naem van goet,
Nadien men 't met gevaer, en ramp becomen moet,
Met ongenucht betreen, met gierigheyt vergaren,
Besitten met begeirt, met schroom en angst bewaeren.
Het Heydendom en was, op ver na, niet soo blint;
Daer wiert den goeden naem, als d'hoogste schat, bemint,
Waerdoor een deughtsaem mensch vernoegt wort in dit leven,
En tot onsterflykheyt, naer syne doot verheven.
Verschyn hier, Solon, neem, voor my, dit voorstel aen!
Verschyn hier, Scipio, met vorst Octaviaen,
En Marcus Cicero, den roem der Roomsche tongen:
En gy, die Cesar in Eneas hebt gesongen,
O grooten Maro, prins der helicoonsche school!
Spreekt helden, die den prael, van Romens Capitool,
En Griecken, hebt verbreyt van 't zuyen, tot in 't noorden.
Belydt wat reed'nen u aendreeven, en bekoorden
In d'ondernemingh van soo menigh helden-werk,
| |
[pagina 197]
| |
Waerdoor dien in den raet, dees in het oorloogsperk,
Die door een schrand're pen, dees door den strengen deegen
Syt in grootdadigheyt ten hemel opgestegen?
Ick hoor, uyt eenen mont u roepen al te saem:
Ons eenigh oogwit was d'onsterffelyken naem.
Maer, waerom heydensche roemwercken voorgeschreven,
Om van soo schoon besluyt getuygenis te geven?
Gy Geest der Waerheyt, die, met volle sekerheyt,
De weerdigheyt en prys van alles onderscheyt,
Laet uw onfeylbre stem eens klincken aen ons' ooren.
Soon, seyt hy, hoe de pracht en weelde u magh bekooren,
Hoe seer begeerlykheyt u aenlok, streele, en praem
Syt boven al besorgtGa naar voetnoot(1) voor eenen goeden naem;
Want desen is een schat een onwaerdeerbren zegen,
Die geenen overvloet van rykdom op can wegen.
Geluckigh, die den Raet in syn gedachten houdt,
En op een goeden naem syn rust en welvaert bouwt:
Al waer den afgront hem, met gheel de werelt tegen,
Hy vindt, door sulk een hulp, sigh nimmermeer verlegen;
Dat 's hemels hoogh gewelf op heur in stucken stort,
Hy blyft onroerlyk staen, twyl hy getroffen wort.
De doot, die 't al verdelgt, dient hem tot meerder luyster
Syn eernaem groeyt in glans terwyl hy light in 't duyster;
Sy maekt hem, door syn deught, aen alle stam bekent,
En breyt syn glory uyt tot aen des werelts end.
O noyt volpresen naem! o vrucht van 't deughtsaem leven
Dat door uw eergalm wort van eeuw, tot eeuw, verheven,
Hoe vreedsaem rust hy, die u, in besittingh, heeft
Ook, als hem, buyten u, al ander goet begeeft!
Hoe toeft gy eene ziel, door 't minnelyk bemercken,
| |
[pagina 198]
| |
Dat gy getuyge syt van al haer goede wercken.
Gy syt de hulp in noot, den troost in ongeneucht,
De voorspraek tegen nyt, den spoorslagh voor de jeught,
Den roem van 't vrougeslacht, de kroon der gryse-hairen.
Geen lot, geen gifte tongh can d'achtbaerheyt beswaeren
Van een Rechtveerdigen, die naer Godts wetten leeft,
En wiens gewisse hem niet te verwyten heeft.
Soo magh men, tot besluyt ons voorstel weer aenvatten:
Den goeden naem weegt op des werelts grootste schatten.
|
|