Werken. Deel 2

11^e Hooftstuk

Verscheijde soorten van treurspelen

Gelijk den grond van het treurwerk tweederley is, soo kan men ook het treurspel voornamelijk verdeijlen in twee soorten te weten in

1.	Eenvoudigh, ende
2.	t'samengevoegt.

[p. 265]

Door eenvoudig treurspel, verstaet Aristoteles t'gene het onderwerp voorstelt met eenen enkelen knoop, en ontdoening: soodanig mag men de Berenice van Racine noemen.

Het t'samengevoegt treurspel, behelst de staetsverwisseling, en verkentenis, gelyk den Edipus, d'Electra, d'Iphigenie, en diergelijke.

Beijde dese syn de voornaemste soorten van treurspelen, die wederom in twee verdeijlt worden: Want sij konnen wesen

1.	Bewégelyk, of
2.	Sedelijk.

Aristoteles noemt die tonneelstukken bewegelyk, die met wonden, smerten, of ontlijving eijndigen. Den Aiax van Sophocles is t'samen eenvoudig en bewégelijk, en synen Edipus is t'effens t'samen-gevoegt, en bewegelijk.

Door sedelijke tragedie word verstaen de gene, die eenige persoonaedjen voorstelt, prijselijk door goede seden, en deugdelijke werken. Den oversetter van Aristoteles stelt den Ion van Euripides onder de sedige, en tsamengevoegde tooneelspelen. Wij hebben 'er onder ons, vele van dese soort.