Het speelgoed gaat uit wandelen

[p. 2]

[Het speelgoed gaat uit wandelen]

Kleine Robbie ging slapen, kleine Robbie was moe.
Ook het speelgoed deed rustig de oogen eens toe.
Het paard en de wagen, Tyroler boer en boerin,
Allen zeiden ‘nacht samen’ en toen dutten ze in.

[p. 3]

 

[p. 4]

 

Ineens, 't was midden in den nacht, ontwaakte de boerin,

 

Gaf hazen-vrouw en boer 'n por, dat was niet naar den zin.

 

En hazen-man en 't witte paard, die sliepen rustig door.

[p. 5]

 

[p. 6]

 

Maar d'andren zeiden: ‘'t Is genoeg!

 

Nu moet je opstaan, hoor!’

[p. 7]

 

[p. 8]

 

Daar gingen z' op de wandeling, het hazen-paar voorop!

 

Boerin hield 't paardje aan de hand, Tyroler zat er op!

 

Eerst ging het onder de tafel door.

[p. 9]

 

[p. 10]

 

Tot aan de deur, toen - ach.

 

Toen rolden ze over een bezemsteel

 

Die geen van hen daar zag!

[p. 11]

 

[p. 12]

 

Daar kwam muis Piekelinge aan, die hielp ze op de been,

 

Ze zei: ‘Kom, eet wat voor den schrik, ik zit hier toch alleen’

[p. 13]

 

[p. 14]

 

Ze dankten muisje voor 't onthaal en zetten de reis weer voort,

 

Maar in de badkamer werden zij al weer opnieuw gestoord.

 

Het water stond 'n hazen-poot hoog, dus moesten zij te paard.

 

Arm hazen-vrouwtje viel er af, de rest bleef nog gespaard.

 

Arm hazen-vrouwtje was van streek, ze had dan ook 'n wond,

 

Toen kwam haar dappere hazen-man, die netjes 't been verbond.

[p. 15]

 

[p. 16]

 

Hij haalde fluks de wagen en spande 't paard ervoor,

 

En lei z'n zieke vrouw er in, toen gingen z' er weer van door!

 

Ze gingen gauw naar huis terug.

[p. 17]

 

[p. 18]

 

Wat sliepen ze 's morgens vroeg, toen Robbie wakker werd!

 

Waarom? 's Nachts sliepen ze niet genoeg!

[p. 19]