De godlievende ziel vertoont in zinnebeelden
(1724)–Jan Suderman–
Auteursrechtvrij
[pagina *68]
| |
 | |
Gravata respúit. | |
[pagina 79]
| |
XXIII.Zy heeft eenen tegenzin in bezwaertheit. | |
HEt logge lichaem zakt naer d'aerde,
Die 't, als een vruchtbre moeder baerde,
En haren zuigling houdt in waerde.
Maer Liefde, van den Hemelgeest
Gedreven, schoeit op hooger leest,
En aest op beter bruiloftsfeest.
Zy wyst het vrye hart naer boven,
Daer 't eeuwigschynend hof der hoven
Weergalmt van Englen die Godt loven.
Zwaermoedigheit, een vyandin
Van haer geluk, nogh aerdsche min,
Sluipt ooit ten haren boezem in.
Zy zoekt geen ballast te vergaren
Die zy met onrust moest bewaren,
En dan met smarten laten varen.
Zy ademt, als een zwanevlucht,
Al kleeftze om laeg, een hooger lucht,
Voor geene rampen meer beducht.
Zy wil, wat anderen magh baten,
Het gelt en goet, en weereltstaten,
Om haren Bruidegom verlaten.
Die armoê geeft haer overvloet,
En, in den wellust van 't gemoet
Alleen, het allerhoogste goet.
|
|