De godlievende ziel vertoont in zinnebeelden

[p. *63]

Pietate in parentes potior

Pietate in parentes potior.

[p. 74]

XVIII.

Zy is sterker dan der kinderen Liefde jegens
hunne ouders.

De Ziel.

ZOo is 't, myn Lief. uw vinger toont my aen

De pynen die gy leedt, en d'enge baen,

Waer langs u, om de voorgestelde weelde,
Geen smert, hoe groot, verhinderde of verveelde;

Op dat gy dus van 's Vaders Majesteit

Bekleedt mocht zyn met eere en heerlykheit,

En met Godts troon het ryksgebiedt aenvaerde
Van Helle en Doot, van Hemel en van Aerde.

Onze Heer.

Dat was wel zoo; maer 't was het niet alleen,

Ja 't minst, myn Lief: 'k was, voor alle eeuwen heen,

In heerlykheit en eer by Godt myn' Vader.
Myn zuivre min tot u trof my veel nader:

Waerom ik zelfs myn Heerlykheit betoog

Met 's lichaems wolke en maegdeborsten zoog.

Myn liefde streeft de liefde van alle ouderen
(Hoe zwaer een last zy torsen op hun schouderen)

Zoo ver voorby, als, wie uit liefde sterft,

Hem, die om prys zyne eige glori erft.

De Ziel.

Myn Bruigom, ik begryp, door uwe Liefde,
De punt van 't zwaert dat uwe ziel doorgriefde.

Geene eigebaet, bezwalkt door valsch gezicht,

Noch Wedermin, die kinderlyken plicht

Tot dankbaerheit aen oudren magh betamen,
Zal, zoo gy helpt, myn min tot u beschamen.