De godlievende ziel vertoont in zinnebeelden

[p. *56]

In unitate perfectio

In unitate perfectio.

[p. 67]

XI.

Eenheit, Volmaektheit.

VOlmaektheit is 'er in getallen:

Men twyfel niet. maer geen van allen,

Ja, alle by elkaer geraekt,
Zyn ze op geen duizent zoo volmaekt
Als 't enkel Een, dat geen veranderen
(Men deelt, men meerdert met elkanderen,
Of met zich zelfs, alle andren) kent.
't Blyft Een op allen boegh gewendt;
En, 't geen ons billyk niet verwondert,
Eens Een blyft Een en uitgezondert.
Het blyft, door alle werking heen,
In Wortel, Vierkant, Teerling, Een,
Gelyk een Rondt, dat ongeschonden
Blyft aen zichzelven vast gebonden.

Hoe leert my dit, o Eeuwig EEN,

Uwe Alvolmaektheit, die alleen
Weet van veranderen nogh lyden.
Wy menschen wislen staet en tyden;
Gy blyft dezelve: en zoo, o Heer,
't Geloof in U. Een Hoop, een Leer,
Een Doop, een Heilant, een Genade,
Een Geest, die ons behoedt voor 't quade.
Och, maek myn ziel eens wel te vreen,
Als bruit met U haer' Bruigom een.