De godlievende ziel vertoont in zinnebeelden

[p. *37]

Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est

Heu mihi, quia incolatus meus prolongatus est Psal. 119.

[p. 38]

XXXVII.

O wee my, dat ik een vreemdeling ben in Mezech:
dat ik in Kedars tenten wone; myne ziel heeft
lang gewoont by die den vrede haten. Ps. CXX. 5, 6.

MYn vreemdlingschap is weêr verlengt

In Mezechs lant en Kedars hutten.
Wie zal myn zwakheit onderstutten?

Hy, die dees vreemdlingschap gehengt,

Zal my zyn gunst en bystant biên.

Hy zal genadigh met my handelen.
Kan ik dan dezen wegh niet wandelen,

Ik zal, op handen en op knien

Voortkruipen, en naer 't steil gebergt,

Daer kruit noch loover schynt te groeien,
Door al dees dwarsche wegen spoeien;

Schoon 't oogh myn lust tot wanlust vergt.

Al worde ik zoo gevoelbaar niet

Gedreven van myn' zielbeminden,
'k Verlaet Hem niet; ik zal Hem vinden.

Hy schraegt me in 't midden van 't verdriet.

Ik voele eene, als verborge, kracht

Door al myne aders henen zweven,
Dus geeft Hy myn geloof het leven

Van wien ik al myn hulp verwacht.