De godlievende ziel vertoont in zinnebeelden

[p. *27]

Non, quem diligit anima mea, vidistis? Paullulum cum pertransissem eos, inveni quem diligit anima mea : tenui eum, nec dimittam.

Non, quem diligit anima mea, vidistis? Paullulum cum pertransissem eos, inveni quem diligit anima mea : tenui eum, nec dimittam. Cantic. 3.

[p. 28]

XXVII.

Hebt gy dien gezien, dien myne ziel lief heeft? Toen
ik een weinigh van hun weggegaen was, vond ik
hem, dien myne ziel lief heeft: ik hielt Hem vast,
en liet Hem niet gaen. Hoogl. III. 3, 4.

IK zocht myn Lief vergeefs in 't dons by nacht.

Toen stont ik op, en, wakker op de wacht,

Ging zoeken door de wyken en de straten;
Maer vondt Hem niet. ik scheen van Hem verlaten.

'k Vroeg wien ik zagh, ei, zeg me, goede vrint,

Hebt gy gezien, dien myne ziel bemint?

Och, neen. Toen scheen geen hoop van Hem te vinden.
Wat voortgegaen ontmoette ik dien Beminden

Van myne ziel. ik greep en hielt Hem vast.

Nu zal ik Hem voortaen, om lust nogh last,

Verlaten; of met vreemde en aerdtsche dingen
(Die, buiten Hem, niets zyn dan beuzelingen).

My moeien, met de minste aenkleventheit.

'k Zal denken zoo Hy spreekt, en zyn beleit,

In vreugde en pyn, met woorden en met werken,
Opvolgende, myn' wil geheel beperken

In 't ront van zyn volmaekte liefde en wil.

Wat zachtheit streelt me? on aengenaem, o stil,

O lieflyk heil! o Zaligste aller uren!
Myn Bruigom, laet dees vrientschap eeuwigh duren.