De godlievende ziel vertoont in zinnebeelden
(1724)–Jan Suderman–
Auteursrechtvrij
[pagina *15]
| |
 | |
Defecit in dolore vita mea et anni mei in gemitibus. Psalm. 30. | |
[pagina 16]
| |
XV.Myn leven is verteert van droefheit, en myne jaren | |
MYn leven is vergaen in nare droefenis,
En alle myne jaren
In smerten heen gevaren.
't Is my genoeg nu Hy alleen myn leven is;
Hy die door zyne liefde
Myn harde hart doorkliefde.
Myn Bruigom, welk een zachte en troostelyke rust,
Geniet ik nu van binnen!
Is dit de vrucht van 't minnen?
Wordt dus myn liefdevlam zelfs door uw vuur gebluscht?
Koom spoedigh aengevlogen,
O Doot, en luik myne oogen:
Dan zal ik niet, gelyk voorheen, by 't manelicht,
Schier in het duister dwalen;
Maer d'ongeschape stralen
Zien schittren uit den glans van 't Eeuwig Aengezicht.
Want uit de doot is 't leven,
Daer ik naer toe ga streven.
Niets kan my langer nu behagen, dan alleen
Myn Liefste, die myn wonden
Gemaekt heeft en verbonden,
En my, my zelve ontrukt, zich heiligt door geween.
|
|